Τρίτη 27 Ιουνίου 2017

Κυκλοφορεί εντύπως η ΕΝΩΣΙΣ Ιουνίου 2017 (30ό τεύχος) | «Άιντα θύμα Άιντα ψώνιο, Άιντα σύμβολο αιώνιο…»



Άιντα θύμα Άιντα ψώνιο,Άιντα σύμβολο αιώνιο…

Στο Κραν Μοντάνα πυρπόλησαν το ρύζι


Της Σύνταξης/
24 Ιουνίου 2017


Στο Κραν Μοντάνα της Ελβετίας αναμένεται να παιχτεί η τελευταία πράξη του δράματος, όπως διαλάλησε, εμμέσως πλην σαφώς, ο λαλίστατος Ειδικός Απεσταλμένος του ΓΓ του ΟΗΕ, από τη Λήδρας και το χάπενινγκ του «Unite Cyprus Now». Καταχειροκροτήθηκε, βέβαια, ανακοινώνοντας το «τέλος», το οποίο ξέρουν, λέει, «οι ηγέτες». Καταχειροκροτήθηκε λυσσαλέα από ανθρώπους που τρέμουν στην ιδέα της ελευθερίας, καθώς τούτο απαιτεί και κάποια υπευθυνότητα. Μα δεν βαριέσαι; Ξέρει καλύτερα ο Άιντα.

Θα ξαναπάει, επομένως, στις 28 Ιουνίου σύσσωμη η πολιτική ηγεσία στην Ελβετία. Φυσικά, ο Αναστασιάδης θα συμμετάσχει στη διάσκεψη, ενώ οι υπόλοιποι θα απολαμβάνουν τις ανέσεις των θερέτρων. Ο Αναστασιάδης, λοιπόν, θα παρασύρει ξανά τον κυπριακό Ελληνισμό σε μια διαδικασία που συμφέρει μόνο τον Άιντα, τον Ακιντζί και την Τουρκία, εφόσον όλα τα ζητήματα θα συζητηθούν, χωρίς να δοθεί προτεραιότητα στις εγγυήσεις, στην ασφάλεια και στα κατοχικά στρατεύματα. Επιτρέποντας έτσι σε ανθρώπους σαν τον Έσπεν Μπαρθ Άιντα να κινούν τα νήματα και να προωθούν τις τουρκικές αξιώσεις επί τραπέζης διεθνών διασκέψεων.

Όμως τι να κάνει κι ο έρμος ο Άιντα, όταν απειλεί ανοιχτά περί «τέλους» και καταχειροκροτείται; Γιατί να μην προχωρήσει σε ένα «τέλος» που θέλει η Άγκυρα και το κατοχικό καθεστώς, όταν απέναντί του έχει ανθρώπους που δεν τολμούν να σηκώσουν το νυχάκι τους για να απολαύσουν την ελευθερία τους; Όταν απέναντί του έχει ηγέτες που θα έδιναν τα πάντα για να κερδίσουν το Νόμπελ Ειρήνης και ας επρόκειτο να θυσιάσουν τον τόπο και τον λαό τους σε αυτό τον βωμό;

Φοβόμαστε, συλλογικά, τη λευτεριά και επί τούτου εναποθέτουμε ελπίδες σε ανθρωπάκια ή ηγέτες άσχετους με την αγωνία και την ιστορική συνέχεια αυτού του τόπου. Τρέμουμε στην ιδέα να πάρουμε την τύχη και το αύριο στα χέρια μας και ως εκ τούτου οδυρόμαστε για τις εξελίξεις που περνούν μπροστά μας. Χειροκροτάμε έξαλλα ΟΗΕδες, ενώ έχουν τόσες αποτυχίες (μαζί με την Κύπρο) στα βιογραφικά τους. Και έτσι πάμε σε νέα διάσκεψη. Με έναν Πρόεδρο, ο οποίος (τρομάρα του) νιώθει συνώνυμος της ιστορίας και καμαρώνει βλέποντας τις ταμπέλες που αναγράφουν τα περιβόητα «His Excellency». Με αρχηγούς κατώτερους των περιστάσεων, ανίκανους να αντιληφθούν την ανάγκη για αλλαγή και επανάσταση.

Αν όχι εμείς, ποιοι; Αν όχι τώρα, πότε; Γι’ αυτό βρίσκεται ο Άιντα στο εξώφυλλο της «Ε». Για να καταστεί σαφές ότι αν δεν αμφισβητηθούν τα κέντρα εξουσίας, οι απεσταλμένοι, οι προέδροι, οι ηγέτες, οι επιχειρηματίες, οι υπουργοί, οι συμβουλάτορες, οι γελωτοποιοί (κάθε απόγευμα στη Λήδρας), δεν πρόκειται να σπείρουμε ανέμους. Δεν πρόκεται ο άνεμος από μόνος του να θρέψει το κριθάρι ούτε πρόκεται να ανθίσει η λευτεριά πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Στο Κραν Μοντάνα ας παιχτεί η τελευταία πράξη του δράματος που λέγεται «συνομιλίες» για να μη χάσει κι ο Άιντα την αξιοπιστία του. Ας αναγκάσει κάποιος (κι εμείς μακρόθεν) τον Αναστασιάδη να παραιτηθεί και να συνταξιοδοτηθεί ηττημένος. Έπειτα, η κοινωνία να απαιτήσει την αυτοδιάθεσή της, την εθνική της ολοκλήρωση, να αξιώσει ξανά τον τερματισμό της κατοχής και να παλέψει μέχρι να φύγει και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης από τον τόπο μας. Να απεμπολήσει τις μετριότητες και να κτίσει ένα δικό της ελεύθερο, ελληνικότατο και αξιοπρεπές μέλλον, κάτι που δεν μπορούν να δημιουργήσουν οι υπαρκτές «αντικατοχικές» δυνάμεις. Αγνοώντας εκείνους που χειροκροτούν «αγγέλους εξαγγέλους», ο πραγματικός κυπριακός Ελληνισμός μπορεί να βρει λύσεις στα προβλήματά του, παρατηρώντας καθαρότερα τη μνήμη, την ιστορία και τον Γκάτσο: «Είχαμε περηφάνεια, στην πίκρα, στην ορφάνια». Χωρίς περηφάνεια, αυτός ο τόπος θα παραμείνει ένα μετριότατο νησί της Μεσογείου, πασίγνωστο για την Αγία Νάπα του. Με περηφάνεια, όμως, θα ανασάνει ξανά, θα θυμηθεί πως δεν ξεβράστηκε ξαφνικά σε τούτη τη θάλασσα, πυρπολώντας τα όνειρα των λόρδων ενδυματολόγων της νεκρής ζώνης και των βαστάζων της τουρκοποίησης. «Τώρα, κρυμμένος στο ποτάμι, ανασαίνεις, Φο Μι Τσιν ανασαίνεις». Πατρίδα ή Θάνατος.




Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.