Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2024

Άγιος Παΐσιος: «Χέρια, πόδια στη δουλειά να δίνετε, καρδιά να μη δίνετε»







Τι εννοούσε ο Άγιος Παΐσιος, όταν το έλεγε αυτό; 

Γέροντα, τι εννοείτε, όταν λέτε: «Πόδια, χέρια στην δουλειά να δίνετε, καρδιά να μη δίνετε»;

Εννοώ να μη δίνετε καρδιά στα υλικά πράγματα. Είναι μερικοί που δίνονται ολόκληροι στα υλικά. Περνούν όλη την ημέρα με το να ασχολούνται πως θα κάνουν καλά μια δουλειά και δεν σκέφτονται καθόλου τον Θεό.

Να μη φθάνουμε εκεί. Να χρησιμοποιείτε τα χέρια και τα πόδια στην δουλειά, αλλά να μην αφήνετε τον νου σας να ξεφύγει από τον Θεό.Αν εφαρμόσεις αυτά, τότε θα έλθει η Χάρις Του Χριστού μας στον κατάλληλο καιρό πού Εκείνη γνωρίζει ότι πρέπει να σου δοθεί.

Μόνο, πού για να έλθει η Χάρις Του Χριστού σε εμάς, πρέπει κατά κάποιον τρόπο να «συγκινηθεί» ο Χριστός από την αγάπη μας, την καλοσύνη μας προς τούς άλλους και την ταπείνωσή μας,γιατί μόνον έτσι θα μας δώσει την Χάριν Του. Αλλιώς, ανώφελα θα γίνονται από εμάς οι προσευχές μας, οι παρακλήσεις μας, οι μετάνοιές μας, τα κομποσχοίνια, οι νηστείες μας, οι αγρυπνίες μας κλπ.

Η εκπομπή «Ορθόδοξος Λόγος» είναι αφιερωμένη στον Άγιο που θυσιαζόταν για όλους


Η ζωή τους αποτελεί εκπληκτικό πρότυπο αγώνα, ταπείνωσης και προσευχής υπέρ των αναγκεμένων, των νέων, των ασθενών και γενικώς κάθε πονεμένου ανθρώπου χωρίς να κάνουν καμία εξαίρεση.

Τετάρτη 12 Ιουλίου 2023

Στέλιος Κούκος: Άγιος Παΐσιος, Μείνε πάντα μαζί μας!



Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994).

Γράφει ο Στέλιος Κούκος


Συμπληρώνονται σήμερα 29 χρόνια από την κοίμηση του αγίου Παϊσίου, ενός από τους σημαντικότερους αγίους του 20ού αιώνα!

Οι νέοι άγιοί μας με την μεγάλη τους αγάπη και την ταπείνωσή τους κράτησαν σε πολλές περιπτώσεις στα χέρια τους ως γίγαντες τον ελληνισμό και την οικουμένη ολόκληρη.

Για τους δύο αυτούς ισχυρισμούς θα δούμε, αμέσως, δύο παραδείγματα, ενώ όπως θα φανεί από την διήγησή τους, τα χέρια που υψώνονται ως δέηση στον Θεό μοιάζει να μπορούν σηκώσουν μεγαλύτερο βάρος απ’ ότι όλοι μαζί οι αθλητές της άρσης βαρών!

Ας δούμε πρώτα για την προσφορά των αγίων στον ελληνισμό και ιδιαίτερα του αγίου Παϊσίου ο οποίος «εμπλέκεται» στο παράδειγμα αυτό:
[Μαρτυρία Α. Μ.*]: Μια μοναχή της Ι. Μ. Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής μού αποκάλυψε τα εξής:
Κάποια στιγμή, είδαμε τον Γέροντα [άγιο Παΐσιο] πολύ χαρούμενο.
Εκεί που καθόταν, άρχισε ξαφνικά να χοροπηδά σαν μικρό παιδί, χαμογελώντας ολόκληρος. Οι αδελφές, προβληματιστήκαμε και παραξενευτήκαμε. Καμία άλλη φορά δεν τον είχαμε δει σε τέτοια κατάσταση.

Τον ρωτήσαμε με απορία πού οφειλόταν αυτή η στάση του, και εκείνος απάντησε:
- Να βλέπατε τι μεγάλο καλό μας έκανε η Παναγία μας!

Και δώσ’ του να χοροπηδάει.
- Ο Άγιος Θεός, συνέχισε, είχε πάρει μια επώδυνη απόφαση εναντίον όλων μας, για την απιστία μας, και η Παναγία κατόρθωσε με τις πρεσβείες Της να αλλάξει το σχέδιο Του!

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2023

π. Νικόλαος Λουδοβίκος














"...Ὅταν ἤμουν 20 χρόνων ἀγαπητέ μου καθηγητή, ἤμουν ἀναρχικός...
Εἶχα μακριά μαλλιά, εἶχα σκουλαρίκια, εἶχα τυραννήσει
πνευματικούς ἀνθρώπους, τους δασκάλους μου...
. Μέ ἔστειλαν σ’ ἕνα χριστιανικό οἰκοτροφεῖο και τό ἔκανα ἄνω-κάτω..!!!

Μία μέρα, μέ τήν προτροπή ἑνός θείου μου, ἀποφάσισα νά ἐπισκεφθῶ τόν πατέρα #Πορφύριο...
Νόμιζα ὅτι θά συναντοῦσα ἕνα ἀφελές γεροντάκι, ἀλλά γρήγορα διαψεύστηκα...!!! Μόλις μέ εἶδε ὁ Γέροντάς μου εἶπε:
«Μωρέ ἐσύ θέλεις νά πιστέψεις, ἀλλά δέν σέ ἀφήνει τό πολύ σου, τό δυνατό σου μυαλό...!!!
Ἀλλά ποῦ θά πᾶς; Σέ ἀγαπάει, σέ περιμένει ὁ Χριστός καί θά σέ κερδίσει μία μέρα...!!! Μωρέ, ἔλα αὔριο νά τά ποῦμε!»

Πῆγα ἐγώ τήν ἄλλη μέρα νά τά ποῦμε…!
Ὁ Γέροντας, μόλις μέ εἶδε, μοῦ εἶπε:
«Μωρέ, σού ἀρέσουν τά ποιήματα; Γιατί, κι ἐγώ εἶμαι…ποιητής! Πᾶμε στό δάσος νά σού ἀπαγγείλω;»
Μέ πῆρε ἀπό τό χέρι κι ἄρχισε νά μοῦ λέει ποιήματα…!
Ἐγώ, καθώς ἄκουγα ἀναλύθηκα σέ δάκρυα καί ἔκλαιγα. Γιατί…;
Διότι, αὐτά τά ποιήματα, πού ἀπάγγελνε ὁ Γέροντας, ἤσαν τά δικά μου ποιήματα...!!!
Αὐτά, πού εἶχα γράψει καί τά εἶχα κρυμμένα σ’ ἕνα τετράδιο, πιστεύοντας ὅτι κάποια μέρα θά τά δημοσίευα...
Εἶχα συγκλονισθεῖ!

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2022

«Άρχισε, λοιπόν, του λέω, από σήμερα να κάνεις όλα αυτά που μπορείς και ο Παντοδύναμος Θεός θα κάνει το ένα που δεν μπορείς».



Ο Άγιος Παΐσιος και ο ομοφυλόφιλος.
Απλή ποιμαντική αγάπης χωρίς συναίνεση στα πάθη και τα λάθη.

Μια φορά είχε έρθει στο καλύβι ένα νέο παιδί απελπισμένο, 
γιατί έπεφτε σε σαρκική αμαρτία
 και δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτό το πάθος.
Είχε πάει σε δύο πνευματικούς που προσπάθησαν 
με αυστηρό τρόπο να το βοηθήσουν να καταλάβει
 ότι είναι βαρύ αυτό που κάνει.
Το παιδί απελπίστηκε.
«Αφού ξέρω ότι αυτό που κάνω είναι αμαρτία, είπε,
 και δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω και να διορθωθώ,
 θα κόψω κάθε σχέση μου με τον Θεό».
Όταν άκουσα το πρόβλημά του, 
το πόνεσα το καημένο και του είπα:
«Κοίταξε, ευλογημένο, ποτέ να μην ξεκινάς τον αγώνα σου απ’αυτά που δεν μπορείς να κάνεις,
 αλλά από αυτά που μπορείς να κάνεις.
Για να δούμε τι μπορείς να κάνεις και να αρχίσεις από αυτά. Μπορείς να εκκλησιάζεσαι κάθε Κυριακή;».
«Μπορώ», μου λέει.

Τρίτη 12 Ιουλίου 2022

Η ἀθεΐα τῆς ἰδιοτέλειας


 


- Πρέπει νὰ πιστέψη κανεὶς στὸν Θεὸ φιλότιμα, ὄχι νὰ θέλη τὸ θαῦμα, γιὰ νὰ πιστέψει. […] Ένας ποὺ ἔχει φιλότιμο δὲν σκέφτεται ἂν ὑπάρχη ἢ δὲν ὑπάρχη Παράδεισος, ἀλλὰ ἀγωνίζεται, γιατὶ πιστεύει στὸν Θεὸ καὶ Τὸν ἀγαπάει.

(Πνευματικὴ ἀφύπνιση)

- […] δὲν εἶναι σκοπός μου νὰ κάνω τὸ καλό, γιὰ νὰ πάω στὸν Παράδεισο. […] Νὰ μὴν κάνουμε τὸ καλὸ ἀπὸ ὑπολογισμό, γιὰ νὰ πάρουμε μισθό, ἀλλὰ νὰ ἀγωνιζώμαστε ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό.

- Εἶναι καὶ μερικοὶ πλανεμένοι ποὺ σταυρώνουν ἀρρώστους, μουρμουρίζοντας κάτι, καὶ δῆθεν τοὺς κάνουν καλά.

(Πνευματικὸς ἀγώνας)

- […] Μαζεύουν καὶ τὸν ἱδρώτα ἀκόμη τῶν φτωχῶν καὶ γεμίζουν ἕνα σωρὸ καντήλια καὶ καμπάνες, νομίζοντας ὅτι ἔτσι δοξολογεῖται ὁ Θεός.

(Ἐπιστολὲς)

Ο Άγιος Παΐσιος διηγείται την συνάντησή του με έναν από τους άγνωστους Αναχωρητές του Άθωνα και ο Αναχωρητικός μοναχισμός



Όταν είχε πάει στο Άγιον Όρος για πρώτη φορά, το 1950, ανεβαίνοντας από τα Καυσοκαλύβια για την Αγία Άννα, είχε χάσει τον δρόμο· λέει ο Άγιος Παΐσιος και διηγείται την παρακάτω εμπειρία του.

ΕΔΩ η συνέχεια της εμπειρίας του Οσίου....

Στέλιος Κούκος: Άγιος Παΐσιος, Στο διαρκές πανηγυρίζον κελί της Παναγούδας που είχε γίνει για μας Μεγάλη Παναγία, Πλατυτέρα!


Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Όσιος Παΐσιος (1924-1994).

Ο άγιος Παΐσιος ήταν ένα από τα σημαντικότερα καταφύγια των ανθρώπων της εποχής του. Στο κελλί του Τιμίου Σταυρού παρά την Μονή Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους, στο κελλί της Παναγούδας της Μονής Κουτλουμουσίου στην πρωτεύουσα του Άθωνα, στο Ιερό Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» στη Σουρωτή της Θεσσαλονίκης και όπου αλλού βρισκόταν…

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του «εκτέθηκε» ιδιαίτερα ενώπιον και απέναντι του κόσμου. Με την έννοια του προσφέρθηκε, αν όχι του παραχωρήθηκε!

Το κελλί του έγινε τόπος καταφυγής, ένας κόμβος συνάντησης και ζωής! Συνάμα και γιορτής! Κάθε μέρα είχε και ένα πανηγύρι λόγω του κόσμου που κατέφευγε σ’ αυτόν. Και μάλιστα με τα ίδια χαρακτηριστικά που επισκέπτεται κάποιος έναν πανηγυρίζοντα ιερό ναό. Άλλος για να ψυχαγωγηθεί πνευματικά και άλλος για να διασκεδάσει. Άλλος και για να ψυχαγωγηθεί και να διασκεδάσει ταυτοχρόνως. Άλλος από περιέργεια γιατί έχει ακούσει πολλά και άλλος γιατί τον παρέσυρε η παρέα. Δεν είχε να χάσει τίποτε! Στο τέλος κέρδιζε κιόλας!

Τρίτη 22 Μαρτίου 2022

Η προσευχή του βατράχου με τον άγιο Παΐσιο

«Ετοίμασε ο Γέρων Παΐσιος το φαγητό ρύζι, ντοματούλες που είχε στον κήπο του και ψωμί, το οποίο ξήραινε ο ίδιος. Γέμισε το δικό μου πιάτο, ενώ στο δικό του έβαλε πολύ λίγο φαγητό. Διαμαρτυρήθηκα, λέγοντας του ότι δεν ήταν σωστό αυτό εκείνος να φάει ως ασκητής κι εγώ ως καλοφαγάς. Μου είπε τότε:

-Δεν είσαι μοναχός; Θα κάνεις, λοιπόν, υπακοή. Τόσο ανυπάκουος Μαυροβούνιος είσαι; Εδώ ο Μπαγιούμ μου είναι πιο υπάκουος από εσένα.

Τον ρώτησα με έκπληξη ποιος ήταν ο Μπαγιούμ, διότι ήξερα ότι δεν είχε κανένα υποτακτικό. Μου έδειξε τότε μια τριανταφυλλιά, την οποία είχε φυτέψει εκεί. Πήγε, στάθηκε μπροστά στην τριανταφυλλιά και είπε:

-Έλα, Μπαγιούμ, να καταλάβει αυτός ο άπιστος ο Αμφιλόχιος τι είναι η πραγματική υπακοή!

Όπως ήταν νωπό το χώμα εκεί γύρω από την τριανταφυλλιά, άρχισε τότε να σηκώνεται και βγήκε έξω ένας βάτραχος. Σας λέω αυτό, που είδα με τα μάτια μου. Στη συνέχεια είπε στο βάτραχο:

-Γύρνα τώρα, Μπαγιούμ, πίσω στη θέση σου και το βράδυ να πας να κάνεις την προσευχή σου !

Εξεπλάγην και τον ρώτησα τι είδους προσευχή έκαμνε ο Μπαγιούμ.

Μου εξήγησε ότι ο βάτραχος το βράδυ πήγαινε μπροστά σ’ ένα μεγάλο ξύλινο σταυρό, που ο Γέρων είχε εκεί κι έλεγε την «ψαλμωδία» του.

Παραξενεύτηκα και είπα μέσα μου:

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2022

Αργολίδος Νεκτάριος: Η καλωσύνη των Αγίων

Του Μητροπολίτου Αργολίδος Νεκταρίου


Επισκέφθηκε πριν από χρόνια τον Άγιο Παΐσιο ένας νέος σε άθλια κατάσταση και του είπε.

-Γέροντα, εμένα δεν με αγαπάει κανείς, δεν με έχει ακούσει κανείς. Θέλω να με ακούσεις.

Ο Άγιος Παΐσιος συμφώνησε. Κάθισαν στο πεζούλι και ο νεαρός άρχισε να μιλάει ακατάπαυστα. Είχε φτάσει σε μεγάλη απελπισία.

Ο Γέροντας είχε μουδιάσει στο πεζούλι, είχε παγώσει, αλλά προτίμησε να μην τον διακόψει ούτε λεπτό, ούτε να σηκωθεί, για να μην του δείξει ότι κουράστηκε ή ότι βαρέθηκε και δεν τον ακούει. Για την εύθραυστη υγεία του ήταν πραγματικά ένα μαρτύριο, μια θυσία. Διηγείτο ο ίδιος:

-Όταν πέρασε η ώρα, προσπαθούσα να μην κουνηθώ ούτε απ’ εδώ ούτε από κει, για να μην του δώσω την εντύπωση ότι βαρέθηκα. Επί εννιάμισι ώρες καθόμουν και τον άκουγα. Ήμουν από αγρυπνία, είχα προβλήματα με τα έντερά μου και καθόμουν σε μια πλάκα και κρύωνα. Αφού τον δέχτηκα, έπρεπε να τελειώσω. Αν π.χ. τον κρατούσα οκτώμισι ώρες και μετά τον έδιωχνα, άδικος και ο κόπος των οκτώμισι ωρών.

Ο νέος έφυγε αναπαυμένος και θεραπευμένος. Ο Θεός, βλέποντας αυτή τη θυσιαστική αγάπη του Γέροντα, θεράπευσε τον ταλαίπωρο αυτό άνθρωπο. Και ο γέροντας κατέληξε:

-Την άλλη μέρα ήρθε ο αδερφός του να μ’ ευχαριστήσει. «Τι μ’ ευχαριστείς; Τι έκανα; Αυτός υπέφερε οκτώ χρόνια κι εγώ που τον άκουσα εννιάμισι ώρες έκανα τίποτα;» Ο άνθρωπος τακτοποιήθηκε, τώρα είναι καθηγητής και οικογενειάρχης πιστός, έρχεται και με βλέπει.

Όταν άκουσα αυτό το περιστατικό για πρώτη φορά έμεινα έκπληκτος. Όχι βέβαια για το θαύμα, αν έγινε ή δεν έγινε, αλλά γιατί δείχνει μια μεγάλη αλήθεια. Ότι ο άγιος Παΐσιος, όπως και όλοι οι Άγιοι, ήταν άνθρωποι αγάπης και καλοσύνης. Ποιος θα καθόταν να ακούσει έναν προβληματικό άνθρωπο επί εννιάμισι ώρες, χωρίς σταματημό; Ούτε πέντε λεπτά δεν αντέχουμε να ακούμε τον άλλον. Και αυτά τα πέντε λεπτά, δεν ακούμε τι λέει, αλλά αδημονούμε πώς θα τον διακόψουμε για να συνεχίσουμε εμείς.

Όταν πολλοί του έλεγαν. Γέροντα πρόσεχε τον εαυτό σου, την υγεία σου, αυτός απαντούσε.

-Όταν έρχονται οι άνθρωποι με τόσα προβλήματα τι να κάνω; Τον εαυτό μου θα κοιτάξω; Δεν ορίζω τον εαυτό μου. Έχω γίνει πρόγραμμα των ανθρώπων. Παλαιά ο νους μου βυθιζόταν στην προσευχή. Τώρα ζω τα προβλήματα των ανθρώπων. Πολλές φορές πετιέμαι στον ύπνο! Η καρδιά μου γίνεται κιμάς.

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2018

Μοναδικό ντοκουμέντο: Ολόκληρο το ρωσικό ντοκιμαντέρ για την ζωή του Αγιου Παΐσιου με ελληνικούς υπότιτλους

Μοναδικό ντοκουμέντο: Ολόκληρο το ρωσικό ντοκιμαντέρ για την ζωή του Αγιου Παΐσιου με ελληνικούς υπότιτλους
Στην Ρωσία ο Άγιος Παΐσιος, έχει τους περισσότερους πιστούς από οπουδήποτε αλλού. Εκατομμύρια χριστιανοί ορθόδοξοι Ρώσοι κάνουν αναφορές στην καθημερινή προσευχή τους στον άγιο άνθρωπο της ελληνορθόδοξης χριστιανικής πίστης.
Μέχρι και ένα ντοκιμαντέρ γυρίστηκε για την ζωή του το 2012. Δείτε ορισμένες σκηνές: 
Κι εδώ ολόκληρο το ντοκιμαντέρ, με ελληνικούς υπότιτλους, εδώ:

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2018

Ο άθεος που έγεινε ερημίτης, και το θαύμα του Αγίου Παϊσίου

 

Η χαρά του ερημίτη



Απο το βιβλίο '' Ο μέσα ποταμός''

Στα μέσα Μαΐου του 2010, λίγο μετά το τέλος της ακαδημαϊκής μας χρονιάς, η Έμιλι κι εγώ γυρίσαμε στην Κύπρο για νέες συζητήσεις με τον πατέρα Μάξιμο. Θεωρούσα ότι η δουλειά μου είχε ολοκληρωθεί ουσιαστικά, επομένως δεν χρειαζόμουν άλλο υλικό για το βιβλίο.

Όμως, η Έμιλι επέμενε να γνωρίσω έναν Κύπριο επιχειρηματία τον οποίο δεν γνώριζε η ίδια, αλλά που, σύμφωνα με μια στενή φίλη της, τη Θέκλα, είχε μια εκπληκτική ιστορία την οποία έπρεπε να ακούσω.

Έχοντας ακούσει πολλές θαυμαστές και παραφυσικές ιστορίες, ήμουν απρόθυμος να επενδύσω κι άλλο χρόνο σε νέες γνωριμίες. Όμως, όπως συνήθως, η διαίσθηση της Έμιλι αποδείχθηκε απόλυτα εύστοχη.

Τελικά, πείσθηκα να γνωρίσω τον Γιάννη,
τον άγνωστο με την ασυνήθιστη εμπειρία...

Ο Γιάννης στην αρχή αντιμετώπισε με καχυποψία τις προθέσεις της Έμιλι, όταν έλαβε το τηλεφώνημά της. «Πώς βρήκατε τον αριθμό μου;» ήταν η πρώτη του αντίδραση.



Όπως φαίνεται, η ιστορία του ήταν ένα μυστικό που το γνώριζε μόνο ένας μικρός κύκλος έμπιστων φίλων. Η Θέκλα την είχε μάθει έμμεσα, από φίλους στην ενορία της είναι πάντα δύσκολο να κρατήσεις μυστικά στην Κύπρο Όταν, όμως, η Έμιλι του εξήγησε το λόγο του τηλεφώνημα της, ο άγνωστος μαλάκωσε κάπως.

«Έχω διαβάσει τα βιβλία του συζύγου σας», είπε. «Και δεν θα είχα αντίρρηση να του αφηγηθώ την ιστορία μου».

Μια Δευτέρα πρωί, δύο μέρες μετά το τηλεφώνημα της Έμιλι, ο Γιάννης έφτασε στο διαμέρισμά μας μαζί με ένα φίλο του, τον Σωτήρη, συνταξιούχο κρατικό υπάλληλο. Στην αρχή έδειχνε ανήσυχος, αλλά όταν αρχίσαμε να μιλάμε, ξεπέρασε την επιφυλακτικότητά του.

Το γεγονός ότι ο φίλος του ήταν πνευματικός μαθητής του πατρός Μαξίμου μας βοήθησε να δημιουργήσουμε μια φιλική επαφή από την αρχή. Ύστερα από μερικά λεπτά προεισαγωγικών εξηγήσεων, ο Γιάννης άρχισε να αφηγείται την ιστορία του λεπτομερειακά.

Ήταν ένας πενηντάχρονος επιχειρηματίας, παντρεμένος, με δύο παιδιά, δύο κόρες εφηβικής ηλικίας. Σε ένα επιχειρηματικό ταξίδι σε μια πρώην σοβιετική δημοκρατία, τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν φυλακή με πλαστές κατηγορίες σωματεμπορίας.

Μας εξήγησε ότι οι δεσμοφύλακες στην πραγματικότητα ανήκαν σε ένα κύκλωμα τύπου μαφίας και η σύλληψή του έγινε με σκοπό να του αποσπάσουν λύτρα.

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2018

«Μαζεύουν και τον ιδρώτα ακόμη των φτωχών και γεμίζουν ένα σωρό καντήλια και καμπαναριά…»

By 

Σύμφωνα με μια διδαχή (από αυτές που δεν πολυπροβάλλουν οι λεγόμενοι «συντηρητικοί» της ελλαδικής Εκκλησίας), του άγ. Παϊσίου του Αγιορείτη, «Μαζεύουν και τον ιδρώτα ακόμη των φτωχών και γεμίζουν ένα σωρό καντήλια και καμπαναριά, νομίζοντας ότι έτσι δοξολογείται ο Θεός. Αυτού του είδους όμως η ευλάβεια είναι σαν την ευλάβεια την οποία είχαν πολλοί Ρώσοι κληρικοί, οι οποίοι έγιναν αιτία, χωρίς να το θέλουν, τα καντήλια, οι πολυέλαιοι και οι καμπάνες να γίνουν κανόνια και να κτυπήσουν την ίδια την Εκκλησία του Χριστού».*
Αυτό που έλεγε ο π. Παΐσιος τον φέρνει στις ίδιες απόψεις με τον π. Αρσένιο που έγραψε τα βιβλία σχετικά με την προεπαναστατική κατάσταση στην Ρωσσία, με την οσ. Μαρία Σκομπτσόβα που είχε προβλήματα τέτοιου είδους με τις συμμονάστριές της, με τον π. Τύχωνα(«γέροντα» του π. Παΐσιου και ρωσικής καταγωγής).
Επίσης, μας δείχνει πως οι Άγιοι γενικά ενδιαφέρονται για τα ουσιώδη (εικόνες του Θεού) παρά για τα τυπικά. Μια ακόμη καταπληκτική διδαχή του μας μιλάει για το ως πού πρέπει να φτάνει η ανοχή σε ένα άνθρωπο κοινωνικά αδικημένο, με βάση τα λόγια του Ευαγγελίου: «Κανονικά πρέπει να νοιώση κανείς την ενοχή, που δεν κατάλαβε την ανάγκη του άλλου, για να του δώση αυτό το οποίο χρειάζεται, αλλά τον οδήγησε στην κλεψιά. Έπρεπε να το είχε σκεφθή νωρίτερα. Είμαστε σαρκικά αδελφοί όλοι οι άνθρωποι και εμείς οι Χριστιανοί είμαστε και σαρκικοί και πνευματικοί αδελφοί. Είναι καλό να αδικώ τον αδελφό μου; Να έχω εγώ 3-4 διαμερίσματα και εξοχικό και ο άλλος να μην έχη τίποτε; Είναι δίκαιο αυτό; Είναι σωστό; Δεν θάπρεπε να του δώσω;»**

Πέμπτη 31 Αυγούστου 2017

Την εγχείρηση στην έκανε τα ξημερώματα ο γέροντας Παΐσιος!

Διήγηση Νικολάου Κουλούρη, Καθηγητού στο Τμήμα Νομικής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου:


«Το έτος 2012, ο φοιτητής μου στο Τμήμα Νομικής του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου Στέλιος Κρεούζος, ο οποίος είναι δημοσιογράφος του ΡΙΚ, διαγνώσθηκε με υγρό στους πνεύμονες και στην καρδιά. Ταλαιπωρήθηκε επί ένάμισυ έτος νοσηλευόμενος για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε Νοσοκομείο. Τελικά, ο θεράπων ιατρός του συνέστησε να υποβληθή σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του υγρού, ώστε να σταματήση η ταλαιπωρία του. Η επέμβαση αυτή διακρίνεται από μη αμελητέο βαθμό επικινδυνότητας, όπως ανέφερε στον φοιτητή μου ο χειρουργός. Την παραμονή της προγραμματισμένης ημέρας για την επέμβαση, ο φοιτητής μου έκανε εισαγωγή στο Νοσοκομείο. Τον είχε καταλάβει εύλογη άγωνία για την έκβαση της επέμβασης. Το απόγευμα τον επισκέφθηκε μιά ξαδέλφη του και του έφερε ένα βιβλίο για τον Γέροντα και ήδη όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, λέγοντάς του ότι η ανάγνωσή του θα τον βοηθήση να ηρεμήση. Υπ’ όψη ότι ο φοιτητής μου μέχρι τότε είχε μόνο επιδερμική, τυπική σχέση μέ τον θεό και την Ορθόδοξη πίστη, όπως δυστυχώς οι περισσότεροι Έλληνες. Ο φοιτητής μου άρχισε να διαβάζη το βιβλίο του Οσίου. Κάποια στιγμή, φθάνει στο σημείο, όπου σύμφωνα με τον βιογράφο του, ο Όσιος ζήτησε από τον Θεό «να του στείλη έναν καρκίνο για να τον δοκιμάση», γεγονός το οποίο εντυπώσιασε ιδιαιτέρως τον φοιτητή μου. 

Τετάρτη 2 Αυγούστου 2017

Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης ως Καυσοκαλυβίτης

Για τον σύγχρονο μας όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη (1924-1994), έχουν γραφεί πολλά και θαυμαστά, ώστε εμείς θα περιοριστούμε μόνο στα παρακάτω, που αφορούν τη σύντομη καυσοκαλυβίτικη περίοδό του, η οποία στάθηκε η απαρχή της καρποφόρας μοναχικής του ζωής στο Άγιον Όρος.


Δεν είναι αρκούντως γνωστό ότι ο όσιος Παΐσιος, που ανάπαυσε χιλιάδες ψυχές στην αυλή του ταπεινού κελλιού του στις Καρυές, ξεκίνησε τη μοναχική του ζωή στη Σκήτη Αγίας Τριάδος των Καυσοκαλυβίων. Σύμφωνα με μαρτυρίες επιζώντων πατέρων που τον γνώρισαν εκείνη την εποχή, ο όσιος Παΐσιος-λαϊκός τότε, Αρσένιος ονόματι-ήλθε στα Καυσοκαλύβια, το πιθανότερο, το καλοκαίρι του 1953 και έμεινε λίγους μήνες ως δόκιμος στην Καλύβη της Υπαπαντής του Σωτήρος, υποτασσόμενος στο γέροντα Κοσμά που είχε υποτακτικό τον μοναχό Δημήτριο. Οι πατέρες της Σκήτης μάλιστα τον θυμούνται να σκαλίζει με επιμέλεια το μικρο περιβόλι της Καλυβης. Τελικά όμως ο Αρσένιος αναχώρησε από τη Σκήτη.

Ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. Σύγχρονη φορητή εικόνα διά χειρός Παταπίου μοναχού.
Όπως ο ίδιος εμπιστεύτηκε στον αρχάριο τότε μοναχό Παύλο, σημερινό Γέροντα τής γειτονικής Καλύβης τής Αγίας Άννης, αλλά και αργότερα, στις μοναχές τού ησυχαστηρίου τού Αγίου Ιωάννου τού Θεολόγου Σουρωτής, στο οποίο, όπως είναι γνωστό, αναπαύεται τό ιερό του σκήνωμα, αιτία για την αναχώρησή του αυτή από τα Καυσοκαλύβια ήταν τό γεγονός ότι οι Γεροντάδες ήταν «ζηλωτές» καί μάλιστα από διαφορετικές μεταξύ τους παρατάξεις και ως εκ τούτου δεν το Κυριακό. Κι αυτό ήταν κάτι πού πολύ τον στενοχωρούσε.

Διηγείται ο όσιος Παΐσιος:

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

«Τι μου κατέθεσε ο Άγιος Παΐσιος για τα μελλούμενα στην Ελλάδα» Π. Χριστόδουλος Ι.Μ.Κουτλουμουσίου


«Τι μου κατέθεσε ο Άγιος Παΐσιος για τα μελλούμενα στην Ελλάδα»
Αρχιμανδρίτης π. Χριστόδουλος, καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.
ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2016 
ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ. 17/10/2016

Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου: Η γνώση δίχως θείο φωτισμό είναι καταστροφή

Εάν οι άνθρωποι την ταχύτητα του μυαλού τους την φρενάρανε λίγο, και το μυαλό τους θα ήταν ξεκούραστο, αλλά και η θεία Χάρις θα τους πλησίαζε εύκολα. Η γνώση δίχως φωτισμό είναι καταστροφή. Όταν κανείς κάνει πνευματική δουλειά στον εαυτό του, όταν αγωνίζεται, τότε φωτίζεται από το Θεό. Έχει θείο φωτισμό, θείες εμπειρίες, και όχι δικές του σκέψεις, για αυτό και βλέπει τα πράγματα καλά, αλλά μακριά δεν βλέπει. Και ένας που δεν έχει μυωπία, το πολύ-πολύ θα δει λίγο μακρύτερα, αλλά και αυτό δε λέει  τίποτε. Τα σωματικά μάτια είναι δύο, τα πνευματικά είναι πολλά.
Όσοι απομακρύνονται από τον Χριστό, στερούνται το θείο φωτισμό, γιατί αφήνουν το προσήλιο σαν τους ανόητους και πηγαίνουν στο ανήλιο. Έτσι είναι επόμενο να είναι κρυολογημένοι και αρρωστημένοι πνευματικά. Αν δεν εξαγνισθεί ο άνθρωπος, αν δεν έρθει ο θείος φωτισμός, όσο σωστή και αν είναι η άλλη γνώση, είναι ένας ορθολογισμός και τίποτα παραπάνω. Και αν λείψει ο θείος φωτισμός και αυτά που θα πουν και θα γράψουν, δεν θα βοηθήσουν. Βλέπετε το Ψαλτήρι που είναι γραμμένο με θείο φωτισμό, τι βαθιά νοήματα έχει! Μάζεψε, αν θέλεις, όλους τους θεολόγους, όλους τους φιλολόγους και θα δεις ότι ένα ψαλμό με τέτοιο βάθος δεν μπορούν να φτιάξουν! Ενώ ο Δαβίδ ήταν αγράμματος, αλλά βλέπεις καθαρά πως τον οδηγούσε το πνεύμα του Θεού.
Και η Εκκλησία σήμερα ταλαιπωρείται, γιατί λείπει ο θείος φωτισμός και καθένας πιάνει τα πράγματα όπως θέλει. Μπαίνει και το ανθρώπινο στοιχείο και δημιουργούνται πάθη και αλωνίζει ο πονηρός. Για  αυτό δεν θα πρέπει να ζητούν εξουσία οι άνθρωποι, που εξουσιάζονται από τα πάθη τους.
-Δηλαδή Γέροντα πρέπει να ζητούν επίμονα το θείο φωτισμό οι άνθρωποι;
-Ναι, γιατί αλλιώς οι λύσεις που δίνουν είναι ενέργεια του μυαλού. Δημιουργείται σύγχυση μετά. Συνέδρια, παρασυνέδρια… Και το κακό είναι ότι δεν έχουν γνωρίσει προηγουμένως τον εαυτό τους. Γιατί, όσο αξίζει η μία γνώση του εαυτού μας, δεν αξίζουν όλου του κόσμου οι γνώσεις. Όταν ο άνθρωπος αναγνωρίζει  ταπεινά τον εαυτό του, αναγνωρίζεται από τους ανθρώπους. Αν μερικοί γνώριζαν τον εαυτό τους, θα έβλεπαν τα χάλια τους και δε θα μιλούσαν καθόλου.