Άλυτος γρίφος η στρατιωτική συντριβή του Ιράν15/04/2024

ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Όπως εξελίσσονται τα πράγματα στη Μέση Ανατολή, τυχόν επέκταση του πολέμου στο Ιράν δεν μπορεί να αποκλειστεί, παρά τις διεθνείς εκκλήσεις για αυτοσυγκράτηση (και εκ μέρους των ΗΠΑ) με δεδομένη την πρόθεση του Ισραήλ να πληρώσει το Ιράν το “τίμημα” για την επίθεση του, «την κατάλληλη στιγμή», όπως διεμήνυσε ο Ισραηλινός υπουργός Πολέμου. Εάν το Ισραήλ αγνοήσει τις διεθνείς πιέσεις και προχωρήσει σε αντίποινα για την επίθεση του Ιράν και η δε Τεχεράνη (όπως έχει προειδοποιήσει) αντιδράσει, τότε θα πάμε σε γενίκευση.

Το Ιράν –σύμφωνα με την άποψη πολλών ειδικών και σε αντίθεση με την επικρατούσα στερεοτυπική αντίληψη– είναι ένας σκληρά ορθολογικός και προσεκτικός δρων και δύσκολα θα μπλέξει σε μια εκτεταμένη σύγκρουση. Τον εν λόγω ισχυρισμό επιβεβαιώνει η στάση της Τεχεράνης που λίγο μετά την έναρξη της ιρανικής επίθεσης δήλωσε πως “πέτυχε τον στόχο της” και έδωσε μήνυμα αποκλιμάκωσης. Όμως, όλα θα εξαρτηθούν και από την στάση που θα κρατήσει το Ισραήλ, την στιγμή που το μέτωπο στα βόρεια σύνορα του με την Χεζμπολάχ του Λιβάνου είναι ακόμα ανοιχτό, ενώ υπάρχει πάντα και η δράση των σιιτών ανταρτών Χούτι στο μέτωπο της Ερυθράς Θάλασσας.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο πόλεμος με το Ιράν ήταν επιθυμητή εξέλιξη από μια μερίδα της ισραηλινής πολιτοκοστρατιωτικής ηγεσίας, πολύ πριν εκδηλωθεί η επίθεση του Ιράν. Πάγιος συλλογισμός τους (που προφανώς και ισχυροποιήθηκε μετά την ιρανική επίθεση) είναι να δοθεί μια “οριστική λύση” στην ιρανική απειλή, όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται, παρασέρνοντας και τις ΗΠΑ σε έναν πόλεμο εναντίον του Ιράν. Γνωρίζοντας τον συλλογισμό τους, ο Μπάιντεν έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως οι ΗΠΑ δεν θα υποστηρίξουν ισραηλινά αντίποινα στην ιρανική επίθεση.

Ο εγκλωβισμός στην αντίληψη της “αποφασιστικής νίκης” είναι μια από τις διαχρονικές παθογένειες του Ισραήλ, η οποία προέκυψε από τις συνεχείς και σαρωτικές στρατιωτικές επιτυχίες του εναντίον των αραβικών στρατών, στις πρώτες δεκαετίες μετά τη δημιουργία του εβραϊκού κράτους, που οδήγησαν όμως σε διαδοχικά αδιέξοδα. Έτσι, κάθε στρατιωτική νίκη του Ισραήλ, αντί για ειρήνευση, οδηγούσε σε μια ακόμη πολεμική αναμέτρηση.

Ο διαχρονικός εγκλωβισμός του Ισραήλ

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συντριπτική και γρήγορη νίκη στον Πόλεμο των Έξι Ημερών, που εξέπληξε και τους ίδιους τους Ισραηλινούς και η οποία οδήγησε στην κατάληψη ολοκλήρου της Χερσονήσου του Σινά, κάτι που δεν περιλαμβάνονταν στις αρχικές στοχεύσεις της ισραηλινής ηγεσίας. Αυτή όμως η “υπερβάλλουσα” επιτυχία οδήγησε στον μετέπειτα “Πόλεμο Φθοράς” με την Αίγυπτο και στη συνέχεια στον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ.

Στα επόμενα χρόνια απέτυχαν και οι επιθέσεις στον Λίβανο, που αποσκοπούσαν στην εξαφάνιση των επικίνδυνων για το Ισραήλ δυνάμεων που δρούσαν εκεί. Στον πρώτο πόλεμο του Λιβάνου το 1982 οι ισραηλινές δυνάμεις, παρόλες τις αρχικές σαρωτικές επιτυχίες τους, στις οποίες ξεχωρίζει η συντριπτική νίκη της ισραηλινής αεροπορίας ενάντια στο πυκνό αντιαεροπορικό δίκτυο των Σύριων στην Κοιλάδα Μπεκάα, εγκλωβίστηκαν σε μάχες φθοράς, τόσο στα στενά περάσματα του Νοτίου Λιβάνου, όσο και μέσα στον αστικό ιστό της Βηρυτού.

Επίσης, η επιχείρηση αμαυρώθηκε από τις σφαγές των προσφύγων στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα από χριστιανικές πολιτοφυλακές, με την ανοχή των Ισραηλινών. Στον Δεύτερο Πόλεμο του Λιβάνου το 2006 οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF) απέτυχαν με ταπεινωτικό τρόπο να επιτύχουν συντριπτικό πλήγμα στην μικροσκοπική τότε Χεζμπολάχ. Οι IDF εφάρμοσαν ένα αμφιλεγόμενο νέο δόγμα, τις επιχειρήσεις EBO (Εffects Based Operations), βασισμένες εν μέρει πάνω σε θεωρίες Γάλλων μεταμοντέρνων φιλοσόφων! Μετά από την αποτυχία αυτή, οι IDF σταμάτησαν τα “πρωτοποριακά” πειράματα και ξαναγύρισαν στις παραδοσιακές μεθόδους μάχης, με πολύ θετικά αποτελέσματα, όπως φάνηκε στην επιχείρηση Cast Lead μερικά χρόνια μετά και στη συνέχεια σε άλλες επιχειρήσεις εναντίον της Χαμάς.

Ο άλυτος γρίφος του Ιράν

Η εμμονή του Ισραήλ σε μια “τελική νίκη” δια των όπλων έναντι του Ιράν υπήρχε και πριν την ιρανική επίθεση. Στην πραγματικότητα έφτασε σε πρωτοφανή επίπεδα μετά την επίθεση της Χαμάς, την οποία το Τελ Αβίβ έσπευσε από την πρώτη στιγμή να αποδώσει στο Ιράν – με τις ΗΠΑ να μην αποδέχονται τον ισραηλινό ισχυρισμό. Το Ισραήλ θεωρεί το Ιράν ως κορυφαία απειλή για την ίδια του την ύπαρξη και θέλει να εξαλείψει αυτήν την απειλή με έναν “αποφασιστικό πόλεμο” (φόβος που είναι υπερβολικός αλλά όχι εντελώς αβάσιμος). Όμως, η λογική του “μεγάλου πολέμου” με το Ιράν (παρασέρνοντας και τις “άβουλες” ΗΠΑ σε αυτόν), ο οποίος υποτίθεται ότι θα φέρει κάποιο “οριστικό” αποτέλεσμα, πάσχει και ορθότατα έχουν ενδοιασμούς οι Αμερικανοί (ακόμα και επί Τραμπ).

Ας έχουμε υπόψη μας πως είναι σχεδόν αδύνατον να επιτευχθεί κατάληψη του Ιράν από τις αμερικανικές δυνάμεις, όπως έγινε στο Ιράκ, ή έστω αλλαγή καθεστώτος. Ακόμη και αν δεν υπάρξει καμία αντίδραση από Κίνα και Ρωσία (κάτι περίπου αδύνατον), η επιχείρηση αυτή είναι τέτοιας κλίμακας που ξεφεύγει από τις δυνατότητες των Αμερικανών σήμερα, ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που θα ήταν πρόθυμοι να εμπλακούν σε πολυετή πόλεμο μεγάλης κλίμακας, τύπου Β΄ Παγκοσμίου.

Η συνέχεια ΕΔΩ...

ΚΕΦΆΛΑΙΟ Γ' ΠΑΓΚΌΣΜΙΟΣ ΠΌΛΕΜΟΣ: ΤΙ ΈΔΕΙΞΕ Η ΙΡΑΝΙΚΉ ΕΠΊΘΕΣΗ ΑΝΤΙΠΟΙΝΩΝ;

Του Νίκου Σίμου 

Η Ιρανική επίθεση αντιποίνων στην παράνομη, κατά το διεθνές δίκαιο και τρομοκρατική επίθεση των Ισραηλινών στην Ιρανική διπλωματική έδρα της Δαμασκού  αποκαλύπτει και άλλες πτυχές που αγγίζουν τις πραγματικές  αντοχές του Ισραήλ και του καθεστώτος του.

 

Τα Ιρανικά χτυπήματα του Σαββάτου ήταν ταυτόχρονα η απάντηση στην τρομοκρατική πράξη του Σιωνιστικού καθεστώτος αλλά και ένα μήνυμα  σε πολλούς αποδέκτες και με πολυποίκιλες εκφάνσεις 

Οι βασικοί στόχοι σίγουρα επιτεύχθηκαν και εκ του αποτελέσματος  ήταν :

1 Η αεροπορική βάση Nevatim στη νότια κατεχόμενη Παλαιστίνη.

2 Η αεροπορική βάση Ramon στη νότια κατεχόμενη Παλαιστίνη.

3 Η βάση πληροφοριών και κατασκοπείας του ισραηλινού καθεστώτος στο Jabal al-Sheikh (Όρος Ερμόν) στα βόρεια κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν.

Ένα πρώτο σημαντικό σημείο είναι ότι οι Ιρανικές επιθέσεις πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών πραγματοποιήθηκαν ενώ το δίκτυο αεράμυνας του ισραηλινού καθεστώτος ο περίφημος "θόλος" ήταν στην πιο προετοιμασμένη κατάσταση και όλες οι στρατιωτικές πληροφορίες μάχης του καθεστώτος, από αμυντικά συστήματα έως μαχητικά αεροσκάφη, κινητοποιήθηκαν 100% για την αντιμετώπιση των επιθέσεων του Ιράν.

Επιπλέον, όλες οι στρατιωτικές δυνατότητες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, όπως  για παράδειγμα η Ιορδανία, ήρθαν επίσης σε βοήθεια του ισραηλινού καθεστώτος.

Η πυραυλική επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ πέρα από το ότι αποτέλεσε μια κρίσιμη καμπή στις ισορροπίες στη Μέση Ανατολή, αποκάλυψε και τις αδυναμίες των Ισραηλινών.

Όπως αναφέρουν στρατιωτικοί αναλυτές, η κλίμακα της επίθεσης του Ιράν, η ποικιλία των τοποθεσιών που στόχευσε και τα όπλα που χρησιμοποίησε, ανάγκασαν το Ισραήλ να αποκαλύψει την πλειονότητα των αντιπυραυλικών τεχνολογιών που έχουν οι ΗΠΑ και οι Ισραηλινοί σε όλη την περιοχή.

Με άλλα λόγια οι Ιρανοί πιθανότατα έχουν τώρα σχεδόν έναν πλήρη χάρτη του πώς μοιάζει το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας του Ισραήλ, καθώς και πού στην Ιορδανία και στον Κόλπο έχουν εγκαταστάσεις οι ΗΠΑ.

Από την άλλη πλευρά, όλες οι επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν από το έδαφος του Ιράν και συντονίστηκαν με  τους άλλους άξονες των χωρών αντίστασης, όπως το Ιράκ και η Υεμένη, ώστε οι δυνάμεις στις χώρες αυτές  να μην πραγματοποιήσουν εκτεταμένες επιθέσεις με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Στην πραγματικότητα, το Ιράν δεν χρησιμοποίησε τις δυνατότητες της αντίστασης στο Ιράκ και την Υεμένη με τις οποίες θα μπορούσε να προκαλέσει "κορεσμό" στα αμυντικά συστήματα του Ισραήλ !

Μήπως οι ευαισθησίες μας είναι επιλεκτικές;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

-«Από την πληγή μου κοίταξα / του κόσμου την πληγή

Ξένη απ’ τον άνθρωπο η χαρά / Ξένοι απ’ το δίκιο οι νόμοι».

(Γ. Ρίτσος)

Μήπως οι ευαισθησίες μας είναι επιλεκτικές;

 
Το παιδί αυτό δεν ανήκει στη σωστή πλευρά της ιστορίας και δεν απασχολεί το δυτικό "πολιτισμένο" κόσμο.
Δεν αναφέρεται στην ατζέντα των ΜΜΕ, οι ΜΚΟ αδυνατούν να παρέμβουν και οι φιλεύσπλαχνοι δικαιωματιστές δεν συγκινούνται, σιγούν εμπρός σε αυτή τη γενοκτονία!
Δεν καταγράφεται ο λαός του στους δείκτες ευτυχίας των παγκόσμιων στατιστικών, η ευτυχία είναι προνόμιο της Δύσης.
Η πολιτική ορθότητα δεν μας επιτρέπει καμία διαμαρτυρία, κανένα δάκρυ,
η ηθική του δυτικού κόσμου, όπως και το διεθνές δίκαιο, είναι επιλεκτικά τυφλά στην περίπτωση των φτωχών λαών.

Τρεις θρησκείες γεννήθηκαν στην πατρίδα αυτού του παιδιού, σε ποιο θεό να κάνεις την προσευχή σου να σταματήσει αυτή την αδικία;

ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Βαγγέλης Πισσίας, Προσωπική μαρτυρία: Αίγυπτος – Ελλάδα – Παλαιστίνη – Καράβι για τη Γάζα

από

 Αντίφωνο

 -

7 Μαρτίου 2024

Τα βίντεο που ακολουθούν είναι από μια πρώτη συζήτηση του Βαγγέλη Πισσία με τον δημοσιογράφο Κώστα Ράπτη και τον συνεργάτη του Αντιφώνου, θεολόγο Βασίλη Ξυδιά. Πρόκειται για μια σημαντική προσωπική κατάθεση για άγνωστες πτυχές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, μέσα πάντα από το προσωπικό βίωμα του κεντρικού μας συνομιλητή.

Βαγγέλης Πισσίας, προσωπική μαρτυρία –Α΄ μέρος: Αίγυπτος – Ελλάδα – Παλαιστίνη Συζήτηση με Κώστα Ράπτη και Βασίλη Ξυδιά

Τα παιδικά χρόνια του Βαγγ. Πισσία στην Αίγυπτο: μνήμες από την εκεί ελληνική αριστερά, το κίνημα του Νάσερ, οι σχέσεις του νασερικού καθεστώτος με τους Έλληνες. | Σπουδές στην Ελλάδα. Η πρώτη πολιτικοποίηση: ένας νασερικός στην ελληνική αριστερά. Η δικτατορία, η αντιδικτατορική δράση, οι σπουδές στο εξωτερικό. | Οι πρώτες επαφές με την παλαιστινιακή αντίσταση.

 

Βαγγέλης Πισσίας, προσωπική μαρτυρία – Β΄ μέρος: Καράβι για τη Γάζα
Συζήτηση με Κώστα Ράπτη και Βασίλη Ξυδιά 

Οι σχέσεις του Βαγγ. Πισσία με την Παλαιστίνη και ειδικά με την περιοχή της Γάζας. Συντονιστής του 1ου Ευρωπαϊκού Προγράμματος Τεχνικής Βοήθειας στα Παλαιστινιακά Εδάφη. Συμμετοχή ως Ευρωπαίος Παρατηρητής στις εκλογές του 2006. Παρουσία στην αποκλεισμένη και πολιορκούμενη Γάζα. | «Ένα Καράβι για τη Γάζα». Η ιδέα για το Καράβι. Η προετοιμασία του σχεδίου. Συμμετοχή ακτιβιστών από όλο τον κόσμο. Γιατί υπάρχει στην Ελλάδα η εντύπωση πως το «Καράβι για τη Γάζα» ήταν υπόθεση τουρκική. Ποια ακριβώς ήταν η συμμετοχή των Τούρκων. Ο ρόλος του ελληνικού κράτους.

 

Βαγγέλης Πισσίας, προσωπική μαρτυρία: για τον Κ. Κυρτάζογλου και τον Θ. Ζιάκα Από την συζήτηση με Κώστα Ράπτη και Βασίλη Ξυδιά

Στην Κύπρο ξέρουμε καλά τι σημαίνει εθνοκάθαρση…

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

Οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή προφανώς και επηρεάζουν την Κύπρο και το εθνικό μας ζήτημα. Και γιατί είμαστε στη γειτονιά και επειδή βιώνουμε από το 1974 και εντεύθεν την κατοχή, έχοντας απέναντι μας μια επεκτατική δύναμη. Γίνεται δε όλο και περισσότερο εμφανές, με τους πολέμους στην περιοχή μας, ότι η διπλωματία αδυνατεί να δώσει διεξόδους καθώς την έχει υποτάξει η λογική της στρατιωτικής ισχύος. Αυτό παρακολουθούμε όλοι με το τι γίνεται στη Γάζα και στην Ουκρανία.


Είναι δε σαφές, πως οι πρακτικές που υιοθετούνται, η απάθεια της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας, όχι μόνο οδηγούν σε αποκλιμάκωση αλλά ενισχύουν τις πολιτικές της επιβολής. Τα ανοικτά πολεμικά μέτωπα συνεχίζονται ως να είναι μέρος της καθημερινότητας. Ακόμη κι όταν απειλείται γενικευμένη σύρραξη στη Μέση Ανατολή, οι εκκλήσεις είναι υποτονικές.

Αναφέρθηκε και στην προχθεσινή σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου, το σημείωσε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην επιστολή του προς τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, για τις παραβιάσεις της κατοχικής δύναμης στη νεκρή ζώνη. Το γεγονός, δηλαδή, πως πόλεμος στην περιοχή επηρεάζει σημαντικά και τους δικούς μας χειρισμούς αλλά και τα δεδομένα, μέσα στα οποία καλείται η Λευκωσία να χειριστεί το Κυπριακό. Κι αυτό γιατί έχουμε απέναντι μας μια κατοχική δύναμη, την Τουρκία, που λειτουργεί στη λογική της επιβολής. Όπως και το Ισραήλ.

Ο Χριστός στα Ερείπια: Το θρηνητικό κήρυγμα της Βηθλεέμ

Βασίλης Ξυδιάς

«Εάν ο Ιησούς ήταν να γεννηθεί στις μέρες μας, θα γεννιόταν κάτω από τα ερείπια της Γάζας». Το μήνυμα που στέλνει φέτος η ταπεινή Βηθλεέμ.

Το μοιράζομαι:

«Ο Ιησούς Χριστός είναι κάτω από τα ερείπια. Αυτός είναι ο δικός του τρόπος. Τότε είναι σαν στο σπίτι του. Όταν είναι με τους περιθωριοποιημένους, αυτούς που υποφέρουν, τους καταπιεσμένους, τους εκτοπισμένους. Αυτός είναι ο τρόπος του».

Είναι ένα μικρό απόσπασμα από το κήρυγμα που απηύθυνε στο ποίμνιό του παραμονές Χριστουγέννων, στη λειτουργία του Σαββάτου 23 Δεκεμβρίου 2023, ο Αιδεσιμότατος π. Μουντέρ Ισαάκ (Munther Isaac), εφημέριος της Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας της του Χριστού Γεννήσεως στη Βηθλεέμ.

Στο βίντεο αυτό είναι η ομιλία του π. Μουντέρ Ισαάκ. Θα τη βρείτε απομαγνητοφωνημένη ολόκληρη, στα ελληνικά και στα αγγλικά, στο τέλος του άρθρου

«Εάν ο Ιησούς ήταν να γεννηθεί στις μέρες μας, θα γεννιόταν κάτω από τα ερείπια της Γάζας», 

είπε ο π. Μουντέρ. «Την ώρα που εμείς δοξάζουμε την υπερηφάνεια και τον πλούτο, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια… Όταν εμείς βασιζόμαστε στη δύναμη, στην ισχύ, και στα όπλα, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια… Όταν εμείς δικαιολογούμε, εκλογικεύουμε, και θεολογούμε υπέρ του βομβαρδισμού παιδιών, ο Ιησούς είναι κάτω από τα ερείπια…».

«Και αυτές τις Χριστιανικές ημέρες, καθώς αναζητούμε τον Ιησού, δεν πρόκειται να τον βρούμε στο πλάι της Ρώμης, αλλά από τη δική μας πλευρά του τείχους. Σε μια σπηλιά, με μια απλή οικογένεια. Ευάλωτο· μετά βίας και ως εκ θαύματος να έχει επιβιώσει από τη σφαγή· ανάμεσα σε μια οικογένεια προσφύγων. Εκεί θα τον βρούμε τον Ιησού».

Στις λίγες μέρες που πέρασαν, τα λόγια αυτά του π. Μουντέρ έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου· στα κοινωνικά δίκτυα και σε κάθε είδους δημοσιογραφικά μέρα, ακόμα και στα παγκόσμιας εμβέλειας: από τον Guardian και τους Times της Νέας Υόρκης έως το Al Jazeera και το τουρκικό Anadolu Ajansı, και από το συμβατικό TIME έως το αντισυστημικό Democracy Now.

Παλαιστίνη: Ραγίζουν καρδιές από το κάλαντα των παιδιών της Γάζας!

Στους πόσους νεκρούς Παλαιστινίους θα σταματήσει το Ισραήλ;

15/12/2023

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Προφανώς, η αποτρόπαιη επίθεση της Χαμάς δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη. Είναι, ωστόσο, γεγονός ότι τα αντίποινα του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας έχουν υπερβεί κάθε όριο. Παλαιστινιακές πηγές, υπηρεσίες του ΟΗΕ και ανθρωπιστικές οργανώσεις που βρίσκονται εκεί υπολογίζουν ότι οι νεκροί Παλαιστίνιοι προσεγγίζουν τις 20.000 – η συντριπτική πλειονότητά τους είναι άμαχοι και μεταξύ αυτών πολλά παιδιά. Ακόμα κι ο αριθμός αμφισβητηθεί, είναι αναμφισβήτητο πως τα θύματα δεν έχουν προηγούμενο. Όπως πρωτοφανείς είναι οι υλικές καταστροφές και το κύμα εσωτερικών προσφύγων.

Δεν θα μπορούσε να συμβαίνει και διαφορετικά, από τη στιγμή που το Ισραήλ επέλεξε να βομβαρδίζει μαζικά και κατά κανόνα με τυφλές βόμβες –όπως προκύπτει από αμερικανικές πηγές– μία τόσο πυκνοκατοικημένη περιοχή. Είναι ακριβώς αυτή η κλιμακούμενη ανθρωπιστική κρίση που υποχρέωσε τον Μπάιντεν να προειδοποιήσει το Ισραήλ ότι χάνει τη διεθνή υποστήριξη, προσθέτοντας ότι η ισραηλινή κυβέρνηση δεν θέλει λύση δύο κρατών και ζητώντας από το Νετανιάχου να σχηματίσει άλλη κυβέρνηση. Η απάντηση που έλαβε δεν αφήνει κανένα περιθώριο ελπίδας, παρότι η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ψήφισε με συντριπτική (και μεγαλύτερη από την προηγούμενη φορά) πλειοψηφία υπέρ της κατάπαυσης του πυρός.

Η Γάζα, πεδίο γεωπολιτικής σκέψης

O δημοσιογράφος Kώστας Ράπτης και ο Μανώλης Βαρδής συζητούν για τα γεγονότα της Γάζας, εντάσσοντας τα στο γενικότερο γεωπολιτικό πλαίσιο της περιοχής. Το Παλαιστινιακό ζήτημα αφυπνίσθηκε ξανά και απειλεί ν' αποσταθεροποιήσει τις ισορροπίες μεταξύ κρατών και δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή. 

Τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου ως μία "τομή¨ στο μεσανατολικό συνεχές, ο ρόλος της Τουρκίας και η επόμενη μέρα του πολέμου. Μία ακόμη παρενέργεια της γεωπολιτικής αστάθειας που μας αφορά.

Ο Βαγγέλης Πισσίας με τον Άρη Λαμπρόπουλο για την Γάζα

Μια λάμπα αναμμένη από το 1948 περιμένει τους κυνηγημένους να γυρίσουν στην Παλαιστίνη-Σαρίφ Χουσείν

Το βράδυ που έφυγαν από το σπίτι, η μητέρα του άφησε την λάμπα αναμμένη…Πίστευε ότι σε λίγες ώρες ,το πολύ μέχρι το πρωί θα είχαν επιστρέψει…Από εκείνη τη νύχτα του 1948, φθάσαμε στο 2023 και ο γιος της Παλαιστίνιας μάνας που έφυγε κυνηγημένη από την επίθεση των ισραηλινών στο χωριό της περιμένει ακόμη την επιστροφή για να σβήσει εκείνη τη λάμπα που έμεινε αναμμένη. 

Όπως και η ελπίδα των Παλαιστινίων ότι κάποια στιγμή τα λόγια των μεγάλων του κόσμου θα γίνονταν πραγματικότητα και το αυτονόητο δικαίωμα τους στο να έχουν πατρίδα θα γίνονταν πραγματικότητα… Ο ιατρός Σαρίφ Χουσεϊν , ο Αλέξανδρος Σερίφης όπως είναι το ελληνικό του όνομα, μιλά για την ιστορία του Παλαιστινιακού και λέει αλήθειες που η Δύση δεν θέλει να ακούσει. 

Ο Σαρίφ γεννήθηκε το 1953 και σε όλη του τη ζωή δεν έχει πατρίδα. Ελπίζει πάντα ότι θα αποκτήσει για να σταματήσει να τον στοιχειώνει εκείνη η αναμμένη λάμπα στο χωριό του, εκεί που ποτέ δεν κατάφερε να ζήσει.

Στ. Λυγερός : Το Πολυτεχνείο, ο "διάδοχος" του Σημίτη και το Σφαγείο της Γάζας

Ο αρθρογράφος- αναλυτής και συγγραφέας Σταύρος Λυγερός, επικεφαλής του slpress.gr μιλάει στον 98.4 αρχικά , με αφορμή το νέο του βιβλίο " Η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μια ξεχασμένη κατάθεση". 

Ο Σταύρος Λυγερός, ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, δίνει τη δική του πολιτική και προσωπική κατάθεση για εκείνα τα γεγονότα. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, λέει, ήταν μία αυθόρμητη –χωρίς κομματική καθοδήγηση– κορύφωση στον αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία. Εγγράφηκε με δύναμη στη λαϊκή συνείδηση, επειδή εμπεριείχε την έννοια της «θυσίας», η οποία λειτουργεί σαν σηματοδότης για έθνη και λαούς. 

Το φοιτητικό κίνημα είναι εκείνο που εξανάγκασε τον δικτάτορα Παπαδόπουλο να δρομολογήσει το πείραμα Μαρκεζίνη για να νομιμοποιήσει πολιτικά το καθεστώς του. Εάν εκείνος ο ελιγμός είχε επιτύχει, η Ελλάδα θα είχε εγκλωβιστεί σε έναν κηδεμονευόμενο κίβδηλο κοινοβουλευτισμό. Η εξέγερση του Νοέμβρη άνοιξε τον δρόμο για την πτώση της δικτατορίας, έστω κι αν τον ρόλο καταλύτη έπαιξε η τραγωδία της Κύπρου. Με αυτή την έννοια, το Πολυτεχνείο είναι ο ιδρυτικός «μύθος» της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός, άλλωστε, προσλαμβάνει διαστάσεις «μύθου».

Μια λάμπα αναμμένη από το 1948 περιμένει τους κυνηγημένους να γυρίσουν στην Παλαιστίνη-Σαρίφ Χουσείν

Το βράδυ που έφυγαν από το σπίτι, η μητέρα του άφησε την λάμπα αναμμένη…

Πίστευε ότι σε λίγες ώρες ,το πολύ μέχρι το πρωί θα είχαν επιστρέψει…

Από εκείνη τη νύχτα του 1948, φθάσαμε στο 2023 και ο γιος της Παλαιστίνιας μάνας που έφυγε κυνηγημένη από την επίθεση των ισραηλινών στο χωριό της περιμένει ακόμη την επιστροφή για να σβήσει εκείνη τη λάμπα που έμεινε αναμμένη. Όπως και η ελπίδα των Παλαιστινίων ότι κάποια στιγμή τα λόγια των μεγάλων του κόσμου θα γίνονταν πραγματικότητα και το αυτονόητο δικαίωμα τους στο να έχουν πατρίδα θα γίνονταν πραγματικότητα… 

Ο ιατρός Σαρίφ Χουσεϊν , ο Αλέξανδρος Σερίφης όπως είναι το ελληνικό του όνομα, μιλά για την ιστορία του Παλαιστινιακού και λέει αλήθειες που η Δύση δεν θέλει να ακούσει. Ο Σαρίφ γεννήθηκε το 1953 και σε όλη του τη ζωή δεν έχει πατρίδα. Ελπίζει πάντα ότι θα αποκτήσει για να σταματήσει να τον στοιχειώνει εκείνη η αναμμένη λάμπα στο χωριό του, εκεί που ποτέ δεν κατάφερε να ζήσει.

Η Γάζα και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις

Του Παντελή Σαββίδη

Το κρατικό υποσυνείδητο Ελλάδας και Τουρκίας λειτουργεί ανακλαστικά και δείχνει μια εντυπωσιακή αυτοσυγκράτηση όταν η εγγύτερη περιοχή αποσταθεροποιείται. Το φαινόμενο παρατηρήθηκε στους βομβαρδισμούς της, τότε, Γιουγκοσλαβίας. Παρατηρείται και σήμερα στον πόλεμο της Γάζας.

Οι δηλώσεις και από τις δύο πλευρές είναι προσεκτικές για να μην διαταραχθεί μια λεπτή ισορροπία μου μπορεί να διευκολύνει την αποσταθεροποίηση. Δεν χρειάζεται, άλλωστε, παρά μια σπίθα για να ανάψει η πυρκαγιά σε ολόκληρη την περιοχή. Οι περισσότερες προϋποθέσεις συντρέχουν.

Οι δύο χώρες συγκλίνουν στον στρατηγικό στόχο για δημιουργία δύο κρατών στην Παλαιστίνη αλλά τάσσονται με διαφορετικές πλευρές στον πόλεμο. Η Τουρκία έχει πάρει με σαφήνεια την θέση της Χαμάς, αρνούμενη να την χαρακτηρίσει, ακόμη, και τρομοκρατική οργάνωση, η δε Ελλάδα δια των δηλώσεων του πρωθυπουργού έχει σταθεί απόλυτα στο πλευρό του Ισραήλ ταυτιζόμενη ακόμη και με την θέση του Νετανιάχου για πλήρη εξάλειψη της Χαμάς.

Το τι μπορεί να σημαίνει πλήρης εξάλειψη της Χαμάς δεν είναι εκ πρώτης όψεως σαφές. Η Χαμάς είναι μια οργάνωση η οποία από το 2006 έχει κυριαρχήσει στη Γάζα και εκφράζει την πλειοψηφία των παλαιστινίων της Γάζας. Η Χαμάς ως οργάνωση μπορεί να εξαλειφθεί, δεν θα εξαλειφθεί, όμως, η δυσαρέσκεια των παλαιστινίων αν δεν εκλείψουν οι λόγοι που την προκαλούν. Και η δυσαρέσκεια θα διοχετευθεί σε μια άλλη οργάνωση που θα αντικαταστήσει την Χαμάς. Έχει σημασία αν την λένε Χαμάς ή κάπως διαφορετικά;

Όπως δήλωσε στην κυριακάτικη εκπομπή των Ανιχνεύσεων ο Δρ Πολιτικής Επιστήμης Άρεφ Αλομπέϊντ, η σημερινή ηγεσία της Χαμάς θα αποδειχθεί Αγία μπροστά στην νέα γενιά που θα αναλάβει τα ηνία της οργάνωσης όπως και να ονομαστεί.

Συνεπώς, όλα όσα οι Σύμβουλοι Ασφαλείας προτείνουν στην ισραηλινή ηγεσία για να αντιμετωπίσει την επόμενη ημέρα στην γάζα θα έχουν προσωρινό χαρακτήρα.

Ο ταξίαρχος ε.α. Γιάκομπ Νάγκελ διετέλεσε Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Νετανιάχου. Με άρθρο του στην The Jerusalem Post θεωρεί ότι το δίλημμα της «επόμενης ημέρας» στη Γάζα, όσο σημαντικό και αν είναι, θα πρέπει να είναι, επί του παρόντος, δευτερεύον σε σχέση με τον πόλεμο που διεξάγεται. Ο στρατός, λέει, θα πρέπει να καταστρέψει το σύνολο των στρατιωτικών, κυβερνητικών και οργανωτικών δυνατοτήτων της Χαμάς και να σκοτώσει όλους τους ηγέτες της. Και προτείνει να αλλάξει η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ, ειδικά κατά των τρομοκρατικών ομάδων. Τέρμα, γράφει, οι παλιοί τέσσερις πυλώνες της αποτροπής, της έγκαιρης προειδοποίησης, της άμυνας και της αποφασιστικής νίκης. Το Ισραήλ θα είναι η μόνη οντότητα που θα καθορίζει και θα ελέγχει τις ρυθμίσεις ασφαλείας στη Γάζα τα επόμενα χρόνια. Η Παλαιστινιακή Αρχή δεν θα έχει καμιά πολιτική ευθύνη στη Γάζα, ολόκληρη η Λωρίδα θα αποστρατιωτικοποιηθεί και οτιδήποτε κινείται, χωρίς, άδεια θα κινδυνεύει να θανατωθεί.

Μαίρη Μπόση : Επαναχάραξη διεθνών δεδομένων, σφαιρών επιρροής και συνόρων

Η πανεπιστημιακός στο χώρο της Πολιτικής Επιστήμης, ειδική σε θέματα διεθνούς πολιτικής βίας και διεθνούς ασφάλειας, Μαίρη Μπόση, μιλώντας στον 98.4, αναλύει τις εξελίξεις με επίκεντρο την αιματηρή κρίση στη Μέση Ανατολή και το επίδικο στη Λωρίδα της Γάζας, ως απόρροια μίας νέας γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής αντίληψης, των διεθνώς δρώντων .

 Όπως εξηγεί , τίποτα πλέον δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως δεδομένο διεθνώς , ενώ η μανιχαιστική λογική ή είσαι μαζί μας ή είσαι απέναντι μας, δείχνει να κυριεύει κάθε ικμάδα στοιχειώδους λογικής στο διεθνές σύστημα υπερβαίνοντας ακόμη και τον κυνισμό του. 

Η Μαίρη Μπόση, μιλάει για την στόχευση της παρούσας κυβέρνησης του Ισραήλ, την βαθιά στροφή της Ισραηλινής κοινωνίας, την αντίστοιχη άνοδο ακραίων Παλαιστινιακών οργανώσεων, αλλά και το έγκλημα πολέμου που συντελείται στη Λωρίδα της Γάζας, προετοιμάζοντας όχι πολιτική λύση δύο κρατών, αλλά εκτοπισμού των Παλαιστινίων από την περιοχή. 

Μιλάει ακόμη για την άνοδο ακραίων αντιλήψεων στη Ευρώπη και τις ΗΠΑ με το μεταναστευτικό κυρίαρχο στη δημόσια ατζέντα, αλλά και του εκ παραλλήλου κύματος αντισημιτισμού και αντιμουσουλμανισμού που φουντώνει στη Δύση. Αναφέρεται ακόμη στο ρόλο της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή και διερωτάται αν η Ελληνική εξωτερική πολιτική έχει αντίληψη του τι συντελείται ή αν λειτουργεία με άγνοια των εξελίξεων ή και αφέλεια.

ΠΟΙΟ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ;

Από το editorial του Δρόμου

[...] Κατά παράδοξο τρόπο, στις δύο-τρεις πρώτες μέρες των συγκρούσεων στο νότιο Ισραήλ, που ξεκίνησαν με την αιφνιδιαστική επίθεση των Παλαιστινίων, αποτυπώθηκαν κιόλας τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου: Ανατινάχθηκαν όλοι οι σχεδιασμοί ΗΠΑ και Ισραήλ να δημιουργήσουν κάποιες νέες ισορροπίες και σχέσεις με ορισμένες αραβικές χώρες για τον καλύτερο έλεγχο στρατηγικών δρόμων ενέργειας και απομόνωσης πρώτα του Ιράν, μετά της Κίνας και του Δρόμου του Μεταξιού. Τώρα ολόκληρος ο αραβικός και μουσουλμανικός κόσμος δεν μπορεί να στήσει γέφυρες με το Ισραήλ (συμφωνίες Αβραάμ), οι σχέσεις Ισραήλ-Σ. Αραβίας έχουν ανατιναχθεί και, κυρίως, το Παλαιστινιακό ξαναπήρε μια κεντρική θέση ως ζήτημα που ενεργοποιεί εξελίξεις και πολιτικές ανακατατάξεις.

Ας συρρέουν αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ και στρατιωτικές δυνάμεις της Δύσης στην περιοχή: ο παγκόσμιος συσχετισμός έχει τροποποιηθεί. Ας ισοπεδώνει το Ισραήλ ό,τι μπορεί από τη Γάζα (που έχει μέγεθος όσο η Άνδρος ή η Λευκάδα): γίνεται εμφανής η απομόνωση και το αδιέξοδο που νοιώθει, η κατάρριψη του μύθου ότι είναι ανίκητη δύναμη με δεδομένη την εσωτερική της ασφάλεια. Τίποτα δεν αντισταθμίζει το πλήγμα που δέχθηκε η συμμαχία Δύσης-Ισραήλ. Το ενδιαφέρον είναι πως το Ισραήλ και η Δύση νομίζουν ότι με την ισχύ της πολεμικής μηχανής τους μπορούν να ανακόψουν μια μεγάλη ιστορική τάση, που έχουμε χαρακτηρίσει ως «δύση της Δύσης» [...]

Η συνέχεια ΕΔΩ

Σταύρος Καλεντερίδης: Αποκάλυψη του διαχρονικού Ισραηλινού σχεδίου

Το Ισραηλινό σχέδιο της «Μεγάλης Γάζας»

Σταύρος Καλεντερίδης: Αποκάλυψη του διαχρονικού Ισραηλινού σχεδίου για την οριστική επίλυση του Παλαιστινιακού. Χάρτες και πίνακες από την διαμάχη. Όλες οι τελευταίες εξελίξεις.

Η ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ...

Γιώργος Τασιόπουλος 

Αύριο θα είμαστε στο Σύνταγμα να υπερασπιστούμε τα παιδιά της Παλαιστίνης...

Όμως είναι και τα παιδιά του Αρτσάχ.

Γι' αυτά δεν έκλαψε κανείς!

Γιώργος Τασιόπουλος

Σε αυτά τα παιδιά ο κόσμος μας τους στέρησε κάθε δικαίωμα να ζήσουν την παιδική τους ηλικία.

Τα άφησαν επί 10 μήνες χωρίς φαγητό, χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση, χωρίς τα βασικά αγαθά και μετά τα εκτόπισαν βίαια και πήραν το δρόμο της προσφυγιάς.

Για αυτήν την εθνοκάθαρση ευθύνονται όλοι όσοι την οργάνωσαν και την εκτέλεσαν αλλά και όσοι ΣΙΩΠΗΣΑΝ!!

Οι Αρμένιοι είναι λαός με 3.000 χρόνια ιστορίας και οδηγείται στην εθνοκάθαρση.

  

📌Οι δεσμοί μας με τον ιστορικό αρμένικο λαό είναι καταγεγραμμένες πάνω από 2.000 χρόνια.

Η ιστορία του Αρμενικού Θεάτρου πάει πίσω περισσότερο από δύο χιλιετίες. Ο Έλληνας ιστορικός Πλούταρχος διατήρησε μια ιστορία στις περίφημες Συγκριτικές Βιογραφίες του σχετικά με το πώς το 70 π.Χ. ο βασιλιάς Τιγκράν ο Μέγας της Αρμενίας (95-55 π.Χ.) άνοιξε το πρώτο δημόσιο θέατρο στο Τιγρανακέρτ.

Επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται

Από fb Veronica Solis

"Από το ημερολόγιο ενός Γερμανού στρατιώτη, που πολέμησε πλησίον του

 Στάλινγκραντ: 

5 Οκτωβρίου 1942: Το τάγμα μας επιτέλους βγήκε στον Βόλγα. Ο Φύρερ μας είχε υποσχεθεί, ότι θα ξεμπερδεύαμε με τον πόλεμο το φθινόπωρο του 1941. Έπεσε λίγο έξω. Αύριο, αύριο κιόλας, στις 6 Οκτωβρίου του 1942 θα είμαστε στην άλλη όχθη του ποταμού και ο πόλεμος θα τελειώσει. Να θυμάστε τα λόγια μου! Αυτό το ημερολόγιο θα μπει στην Ιστορία της νέας Γερμανίας. Θα το διαβάζουν στους Γερμανούς μαθητές και φοιτητές στο μάθημα της Ιστορίας. Μας χωρίζουν μόλις 600 μέτρα από τον Βόλγα.

6 Οκτωβρίου 1942: Οι γαμ…νοι Ρώσοι προβάλλουν σθεναρή αντίσταση με πυρά. Δεν μπορούμε να διανύσουμε αυτά τα 600 μέτρα. Βρισκόμαστε κοντά στο περίφραγμα ενός σχολείου. 

7 Οκτωβρίου 1942: Γαμ…νο σχολείο! Είναι αδύνατον να το πλησιάσουμε. Οι απώλειες του τάγματός μας υπερβαίνουν ήδη το 30%.

13 Οκτωβρίου 1942: Όσοι έχουν επιζήσει από το τάγμα μας απορούν, από που πετάγονται αυτοί οι Ρώσοι. Δεν έχει μείνει τίποτα από το σχολείο, αλλά κάθε φορά, που το ζυγώνουμε, κάτω από τα χαλάσματα ακούγονται ριπές, και άλλος ένας αλαζώνας Γερμανός πέφτει νεκρός. 

19 Οκτωβρίου 1942: Αλληλούϊα! Επιτέλους καταλάβαμε τα χαλάσματα του σχολείου. Από το τάγμα μας έχουν επιζήσει γύρω στα 100 άτομα. Πριν από 2 βδομάδες ήμασταν 328. 328 στρατιώτες και αξιωματικοί της Μεγάλης Γερμανίας. Όπως αποδείχτηκε, αυτό το γαμ…νο σχολείο το προασπίζονταν 15 Ρώσοι. Βρήκαμε 15 πτώματα. Δεν υπήρχε κανένας αξιωματικός ανάμεσά τους. Αν είναι δυνατόν! Ποιος τους διοικούσε; Είναι αδιανόητο! Βρήκαμε μόνο 15 πτώματα, και τους πολιορκούσε ολόκληρο τάγμα! Το καλύτερο τάγμα εφόδου της Μεγάλης Γερμανίας! Κι αυτό δεν είναι το χειρότερο. Μένουν άλλα 400 μέτρα μέχρι τον Βόλγα. Όμως μπροστά μας, στον δρόμο απέναντι, βρίσκεται ένα κατεστραμμένο τετραόροφο σπίτι, και κάτι μου λέει ότι το τάγμα μας δεν θα μπορέσει να προελαύσει παραπέρα. 

Εκδήλωση συζήτηση στο Βύρωνα: Λευτεριά στην Παλαιστίνη