Γερομοριάς: ΣΑΡΑΚΟΣΤΉ

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΑΡΑΚΟΣΤΉ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 7 Απριλίου 2024

Γ’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν Σταυροπροσκυνήσεως

από π. Αντώνιος Πινακούλας

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, σήμερα τρίτη Κυριακὴ τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς γιορτάζουμε καὶ προσκυνοῦμε τὸν τίμιο καὶ ζωοποιὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Ὅλη ἡ Σαρακοστὴ βέβαια εἶναι ἀφιερωμένη στὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ, στὴ μελέτη τοῦ Σταυροῦ του. Ἀλλὰ σήμερα, ἐπειδὴ φθάσαμε στὰ μισά, ὑψώνουμε τὸν Σταυρὸ στὴ μέση τοῦ ναοῦ, δηλαδὴ ἀνάμεσά μας, γιὰ νὰ ἐκφράσουμε μὲ τὸν ἐμφανέστερο τρόπο αὐτὸ ποὺ κάνουμε καὶ νὰ ἐνισχυθοῦμε ἀτενίζοντάς τον γιὰ τὴ συνέχεια τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς.

Γι’ αὐτὸ ἀκούσαμε στὸν Ἀπόστολο μιὰ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ ὅπου γίνεται λόγος γιὰ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Ἡ πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ εἶναι ἀφιερωμένη στὴν ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ. Κι ὁ Σταυρός του εἶναι τὸ κατεξοχὴν σημεῖο φανερώσης τῆς ἱερωσύνης του. Ὁ Χριστὸς ἀπεκάλυψε τὴν ἀληθινὴ ἱερωσύνη ὄχι κάνοντας τελετουργικὲς πράξεις ἀλλὰ ἀνεβαίνοντας στὸν Σταυρό. Ἐκεῖ προσέφερε ὡς ἱερεὺς θυσία στὸν Θεὸ τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό, ἔγινε δηλαδὴ ὁ ἴδιος τὸ θύμα τῆς θυσίας. Ἡ θυσία ἔγινε δεκτὴ ἀπὸ τὸν Θεό, ἔγινε θεία εὐχαριστία κι εἶναι αὐτὴ ποὺ τελοῦμε ἐμεῖς κάθε Κυριακὴ καὶ κάθε γιορτὴ ἐδῶ στὸν ναό. Γι’ αὐτὸ λοιπὸν ἀκούσαμε σήμερα αὐτὴ τὴν περικοπή, ἡ ὁποία ἀρχίζει μὲ τὸ ὅτι ἔχουμε ἀρχιερέα ποὺ πέρα- σε μέσα ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἔφτασε στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Μὲ αὐτὴ τὴν προϋπόθεση μέ- νουμε σταθεροὶ στὴν πίστη ποὺ ὁμολογοῦμε. Ἡ πίστη μας δὲν εἶναι κάποια ἰδέα ἢ ὁτιδήπο- τε ἄλλο. Εἶναι τὸ πέρασμα τοῦ Χριστοῦ στοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸ φτάσιμό του στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ.

Μέχρι νὰ ἔρθει ἐκεῖνος γίνονταν θυσίες στὸν Θεό από τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ οἱ ἀρχιερεῖς ἐκεῖνοι, ὅπου καὶ ἂν βρίσκονταν, δὲν μποροῦσαν νὰ περάσουν μέσα ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ φτάσουν στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄνθρωποι πίστευαν τότε καὶ πολλοὶ πιστεύουν ἀκόμα ὅτι πάνω ἀπὸ τὴ γῆ ἦταν οἱ οὐρανοί, αὐτὸ ποὺ ἔβλεπαν κι αὐτὸ ποὺ φαντάζονταν. Καὶ πάνω ἀπ’ αὐτὸ ποὺ φαντάζονταν ἔβαζαν τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἀντίληψη τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ποὺ τώρα δὲν ἰσχύει ἐπειδὴ ξέρουμε τί ἀκριβῶς εἶναι πάνω μας. Ξέρουμε τί εἶναι ἀπὸ δῶ μέχρι τὴ σέληνη καὶ τὰ ἄλλα ἀστέρια. Διαστημόπλοια καὶ δορυφόροι ταξιδεύουν καὶ περιφέρονται στὸ σύμπαν καὶ δὲν ἔχουμε νὰ φανταστοῦμε τίποτα. Ὁ ἀπόστολος ἀπὸ τότε ποὺ οἱ ἄνθρωποι φαντάζονταν τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ πάνω ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, ἔγραψε ὅτι ὅταν ὁ Χριστός, ὡς ἀρχιερεύς, πέρασε μέσα ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς κι ἔφτασε στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ, δὲν πῆγε σὲ κανέναν οὐρανό. Ἀντίθετα ἀνέβηκε στὸν Σταυρό. Ἡ τοπικὴ ἀπόσταση ποὺ διήνυσε γιὰ ν’ ἀνεβεῖ στὸν Σταυρὸ ἦταν πολὺ μικρή. Ὅλοι μποροῦσαν νὰ τὸν δοῦν καὶ πάρα πολλοὶ τὸν εἶδαν.

Ὅταν λοιπὸν ἀνέβηκε πάνω στὸν Σταυρὸ ὁ Χριστὸς πέρασε ὅλους τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸν εἶδαν ὅλοι ὅσοι ἦταν ἐκεῖ. Αὐτὸ ποὺ δὲν εἶδαν ὅμως ἦταν ὅτι ἔφτασε στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ ὁ θρόνος τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶναι ὁ Θεός, εἶναι ὁ Σταυρός. Ἐκεῖ πάνω ἀνέβηκε, ἐκεῖ κάθισε κι ἀπὸ κεῖ βασιλεύει ὁ Χριστός. Ὅταν λοιπὸν ἔγραφε ὁ ἀπόστολος πὼς ὁ Χριστὸς πέρασε μέσα ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς ἐννοοῦσε πὼς ἡ δυσκολία τῶν ἀνθρώπων νὰ φτάσει ἡ θυσία τους στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ δὲν ἦταν ἡ ἀπόσταση ποὺ φαντάζονταν ἀλλὰ ἡ πνευματική τους ἀδυναμία. Ἡ πνευματικὴ ἀδυναμία τους ἦταν τόσο μεγάλη ὅση ἦταν καὶ ἡ σωματικὴ ἀδυναμία τους νὰ ἀνεβοῦν στοὺς οὐρανούς. Αὐτὴ τὴν ἰλιγγιώδη ἀπόσταση μεταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων ἐκάλυψε ὁ Χριστὸς ἀνεβαίνοντας στὸν Σταυρό. Ὁ Χριστὸς εἶχε τὴ δύναμη νὰ προσφέρει θυσία ποὺ φτάνει τόσο μακριὰ καὶ δὲν ἀπέχει ἀπὸ τὰ μάτια μας παρὰ μόνο λίγα μέτρα. Αὐτὸ μᾶς εἶπε ὁ Ἀπόστολος. Ἄρα λοιπὸν ἐμεῖς πιστεύουμε καὶ μένουμε σταθεροὶ στὴν πίστη μας, γιατὶ ἔχουμε ἕναν τέτοιο ἀρχιερέα, τὸν Ἰησοῦ, ποὺ μᾶς χάρισε θυσία ποὺ φθάνει στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ.
Στὴ συνέχεια μᾶς εἶπε ὅτι ὁ Χριστὸς ἀρχιερεὺς μπορεῖ νὰ συμπάσχει στὶς ἀδυναμίες μας. Ὅταν γράφει νὰ συμπάσχει, δὲν ἐννοεῖ ἁπλῶς νὰ μᾶς καταλάβει καὶ νὰ μᾶς ρίξει ἕνα βλέμμα σπλαχνικό. Γράφει συγκεκριμένα ὅτι ὁ Χριστὸς «δοκιμάστηκε σὲ ὅλα, σύμφωνα μὲ τὴν ὁμοιότητά του μ’ ἐμᾶς, χωρὶς νὰ ἁμαρτήσει». Οἱ παλαιοὶ ἀρχιερεῖς ἦταν Ἅγιοι καὶ εὐλαβεῖς καὶ συμμερίζονταν τὶς ἀδυναμίες τῶν ἀνθρώπων. Δὲν ἁμάρταναν μὲ συγκεκριμένες πράξεις ποὺ ἦταν ἀντίθετες μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ δὲν ἦταν ἀναμάρτητοι. Συνέβαινε δηλαδὴ νὰ διστάζουν καὶ νὰ φοβοῦνται τὴν ἁμαρτία, νὰ ἀμφισβητοῦν τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀμφιβάλλουν γιὰ τὶς ὑποσχέσεις του. Αὐτὸ δὲν συνέβη ποτὲ στὸν Χριστὸ ποὺ ἀκολουθώντας τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, δὲν δίστασε ποτέ. Δὲν πέρασε ἀπὸ τὸ μυαλό του ποτὲ ὅτι αὐτὸ ποὺ κάνει πάει τζάμπα καὶ χαμένο. Ἢ ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θὰ ἀνταποκριθεῖ στὶς ὑποσχέσεις του. Δοκιμάστηκε, ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἔγινε ἕνας σὰν κι ἐμᾶς, ἀλλὰ δὲν μᾶς ἔμοιασε στὴν ἁμαρτία. Ἔμεινε πάντοτε πιστὸς στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, σίγουρος γιὰ τὴν ἐπιλογή του καὶ βέβαιος γιὰ τὸ ἀποτέλεσμα.

Διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024

Ο χαρταετός στην ποιήση και τη ζωγραφική

Μίκης Θεοδωράκης - Χαρταετοί

Η Έλλη Λαμπέτη απαγγέλει το ποίημα ο Χαρταετός από την Μαρία Νεφέλη του Οδυσσέα Ελύτη.

Κι όμως ήμουν πλασμένη για χαρταετός.

Χαρταετός – Η ιστορία του

Ο ουρανός την Καθαρά Δευτέρα γεμίζει από χαρταετούς. Πολύχρωμοι και πολυγωνικοί, με τις φουντωτές ναζιάρικες ουρές τους, υψώνονται στον ουρανό σαν προάγγελοι της Άνοιξης και βέβαια ως ένδειξη του τέλους της Αποκριάς.

Ο χαρταετός, παιχνίδι για μικρούς και μεγάλους και απαραίτητο συστατικό της Καθαρής Δευτέρας, φαίνεται πως άνοιξε τα πολύχρωμα φτερά του πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια, περίπου στα 1.000 π.Χ.
Δεν είναι γνωστή η ακριβής χρονική στιγμή και η τοποθεσία, που ο πρώτος χαρταετός ανέβηκε στον ουρανό, όμως πιθανότατα οι Κινέζοι έκαναν την αρχή με μια κατασκευή που αντέγραφε τη μορφή των πουλιών.

Από τις αρχές του κόσμου ο άνθρωπος ονειρευόταν να πετάξει σαν τα πουλιά – ένα όνειρο που φαίνεται σε γραπτά και εικόνες που χρονολογούνται από το 500 π.Χ. Οι χαρταετοί, λοιπόν, έκαναν την εμφάνιση τους στην Κίνα πριν από 3.000 χρόνια. Εκεί ήταν διαθέσιμα και τα κατάλληλα υλικά για την κατασκευή τους: καλάμια bambou για το πλαίσιο και μετάξι για το πανί και την ουρά.

Με αφετηρία την Άπω Ανατολή ο χαρταετός πέρασε τη δική του «Οδύσσεια» ακολουθώντας αρχαίες διαδρομές και υιοθετήθηκε από όλες σχεδόν τις ηπείρους, αποκτώντας νέες μορφές και δημιουργώντας μύθους, καθώς έκανε την εμφάνισή του στους διάφορους πολιτισμούς.
Οι ανατολικοί λαοί τους έδωσαν ζωντανές μορφές (ψάρια, πουλιά, δράκοντες κ.λπ.). Άλλοι έδεναν σ’ αυτούς (γραμμένες πάνω σε μικρότερο χαρτί) τις αρρώστιες και τις συμφορές και τις άφηναν να φύγουν μακριά, άλλοι έστελναν προς τα επάνω τις ευχές και τις επιθυμίες τους, και άλλοι προσάρμοζαν μικρές φλογέρες στο κεφάλι του αετού, για να σφυρίζουν και να διώχνουν τα κακά πνεύματα. Τέλος, άλλοι σήκωναν ομαδικά τους αετούς, σαν προσευχή στον ουρανό και έψαλλαν ύμνους.

Στην ελληνική αρχαιότητα, τον 4ο αιώνα π.Χ., ο μαθηματικός και αρχιμηχανικός Αρχύτας (440-360 π.Χ.), από τον Τάραντα της Νότιας Ιταλίας, καλός φίλος του Πλάτωνα και οπαδός του Πυθαγόρα, χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον χαρταετό και λέγεται ότι ήταν ο εφευρέτης του.

Διαβάστε περισσότερα »