Όταν ο Χίτλερ αντελήφθη, ότι η έμμονη επιδίωξή του να καταλάβει απ’ ευθείας την Αγγλία (Επιχείρησις Θαλάσσιος Λέων) καθίστατο ανέφικτος, συνέλαβε το σχέδιο επιθέσεως κατά της Ρωσίας, ώστε να πλήξει την πρώτη διά της τελευταίας. Ο Αρχηγός της Ανωτάτης Διοικήσεως Στρατού (Ο.Κ.H.), Φραντς Χάλντερ, εσημείωσε, την 14.07.1940, στο ημερολόγιό του (John Lukaks, Η Μονομαχία Churchill-Hitler, εκδ. Ενάλιος, σελ. 309-310): «Η κατάρρευση της Ρωσίας θα πείσει την Αγγλία να εγκαταλείψει τον αγώνα»˙ κατά τον ίδιον επίσης, την 31.07.1940, ο Χίτλερ εδήλωσε (Inside Hitler’s High Command, εκδ. F. A. Praeger, 1964, σελ. 114 και 147): «Η Ρωσία είναι ο παράγων στον οποίον βασίζεται κυρίως η Αγγλία. (…): Αν συντριβεί η Ρωσία, τότε θα εξαφανιστούν και οι τελευταίες ελπίδες της Αγγλίας».
Τ’ ανωτέρω επιβεβαιοί και ο υπαρχηγός του Επιτελείου Επιχειρήσεων των Ενόπλων Δυνάμεων (Wehrmachtführungsstab), Βάλτερ Βάρλιμοντ, σε βιβλίο του (E. Lund, The Battle of Britain – A German Perspective, 1996, σελ. 14). Την δε 31.07.1940, στο καταφύγιό του (Βαυαρικές Άλπεις), ο Χίτλερ, είπε κατά τα Γερμανικά Αρχεία (Ανδρέας Ζαπάντης, Ελληνο-σοβιετικές Σχέσεις 1917-1941, εκδ. ΕΣΤΙΑ, 1989, σελ. 486): «Όσο γρηγορότερα εξοντώσουμε την Ρωσία, τόσο το καλύτερο. (…) Ανάπαυλα τον χειμώνα επικίνδυνη».
Τότε, είχε συζητηθεί μεταξύ Ντούτσε και Φύρερ και η περίπτωση επιθέσεως της Ιταλίας κατά της Ελλάδος και ο τελευταίος ήταν, κατά μίαν εκδοχή, κατ’ αρχήν σύμφωνος, αλλ’ εν δεδομένη στιγμή –ως κατέθεσε στην Δίκη της Νυρεμβέργης ο στρατηγός Άλφρεντ Γιόντλ–, ο Χίτλερ ήθελε σαφώς τα Βαλκάνια ήσυχα (Trial of the Major War Criminals… Nuremberg, Βιβλιοθήκη Κογκρέσου, τόμ. 15ος, σελ. 384-385). Και ο Γερμανός ΥΠ.ΕΞ. Φον Ρίμπεντροπ, την 30.03.1946, κατέθεσε (ένθ’ ανωτ., τόμ. 10ος, σελ. 287 επ.): «(…). Ο Αδόλφος Χίτλερ επιθυμούσε πάση θυσία τα Βαλκάνια να μείνουν εκτός πολέμου», επισημαίνων περαιτέρω πως «όταν φθάσαμε στην Φλωρεντία, όπου ήμουν παρόν με τον Αδόλφο Χίτλερ κατά την συνάντησή του με τον Μουσολίνι, ήταν ήδη πολύ αργά», του τελευταίου λέγοντος: «Τα στρατεύματά μας παρελαύνουν», του Φον Ρίμπεντροπ συνεχίζοντος: «Ο Φύρερ ήταν πολύ αναστατωμένος και απογοητευμένος όταν έλαβε γνώση των νέων τούτων». Το εν λόγω γεγονός συνομολογεί και ο διερμηνεύς του Χίτλερ, Πάουλ Σμiτ (Hitler’s Interpreter, Νέα Υόρκη, 1951, σελ. 199): O Φύρερ ήταν «εκτός εαυτού».
Και ο υπασπιστής του Χίτλερ, στρ/γός Γκέρχαρντ Ένγκελ (Α. Ζαπάντη, ένθ’ ανωτ., σελ. 537), περιγράφει τον Χίτλερ ως «εξαιρετικά ταραγμένο, εκ του ότι η ιταλική δραστηριότης σ’ ολόκληρη την Βαλκανική θα είχε σοβαρές επιπτώσεις». Τέλος, ο στρατάρχης Φέντορ φον Mπoκ σημειοί στο ημερολόγιό του, αφού, την 12-13.11.1940, τον επεσκέφθη ο Χίτλερ σε νοσοκομείο στο Βερολίνο όντας υπό ανάρρωση (David Irving, Ο Πόλεμος του Hitler, 2003, σελ. 446-447), ότι ο Φύρερ «είναι έξαλλος με το φιάσκο της Ιταλίας στην Ελλάδα».
Γερμανικά σχέδια εισβολής από τον Νοέμβριο του ’40
ΖΟΛΩΤΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
