Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

Η γεωγραφία του νερού/ του Κώστα Μελά


 

Η κατανομή των υδάτινων πόρων παγκοσμίως, τα αποθέματα, οι δυσκολίες στην πρόσβαση, οι πλούσιες και οι φτωχές χώρες του πλανήτη. Το παράδειγμα της Βραζιλίας με το άφθονο νερό που όμως δεν ξεδιψάει τους κατοίκους…

 Το 71% της επιφάνειας της Γης καλύπτεται από νερό (σε συνολικά 510 εκατομμύρια km2 επιφάνειας τα 364 km2 καλύπτονται από νερό με όγκο περίπου 1400 εκατομμύρια km3. Tο 97,5% από αυτό είναι αλμυρό. Από το υπόλοιπο 2,5% μόνο το 1,0% είναι χρησιμοποιήσιμο για τις ανθρώπινες ανάγκες (το υπόλοιπο βρίσκεται υπό τη μορφή πάγων) και μόνο το 0,3% είναι πόσιμο. Από την ποσότητα του διαθέσιμου γλυκού νερού το 68,9% βρίσκεται υπό μόνιμη μορφή πάγων και χιονιού στα βουνά , στην Αρκτική και στην Ανταρκτική. Το 30,0% βρίσκεται κάτω από την Γη (η ποσότητα αυτή αποτελεί το 97,0% του νερού που δυνητικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο) και το 0,3% βρίσκεται στους ποταμούς και στις λίμνες.

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι  ελάχιστη ποσότητα βρίσκεται σε ποταμούς και λίμνες , και συνεπώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί σχετικά εύκολα, είναι κατανεμημένη με τρόπο ανισομερή στην επιφάνεια της Γης. Το μεγαλύτερο τμήμα είναι συγκεντρωμένο σε μερικές λεκάνες : στη Σιβηρία, στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών στη Β. Αμερική, στις λίμνες Τανγκανίκα, Βιτόρια και Μαλάουι στην Αφρική, ενώ το 27% αποτελείται από τα πέντε μεγαλύτερα ποτάμια : το Ρίο του Αμαζονίου, τον Γάγγη με τον Βραχμαπούτρα, τον Κόνγκο, τον Γιατσέ και τον Ορινόκο.

ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ


Στη μεγαλύτερη παγκόσμια κρίση της εποχής μας οι περισσότεροι αναφέρονται στο έλλειμμα της παιδείας και την αρνητική επίδραση που έχει αυτό στην κατάσταση των ανθρώπων ατομικά και κοινωνικά. Τι όμως αντιλαμβάνονται υπό τον όρο “παιδεία” όσοι την επικαλούνται; Οι αντιλήψεις για το περιεχόμενο και την κατεύθυνση της παιδείας διαφέρουν σημαντικά και αποτελούν πεδίο ευρύτερης κοσμοαντίληψης, ιδεολογικών συγκρούσεων, προσκολλήσεων διαφόρων ειδών καθώς και προπαγάνδας οποιασδήποτε προέλευσης.

Επομένως, έχουμε μπροστά μας ένα πεδίο εξαιρετικά κρίσιμο και πολύπλοκο, το οποίο οι παρούσες γενιές καθώς και οι επόμενες πρέπει να το προσεγγίσουν με μία διαφορετική ματιά από αυτήν του παρελθόντος. 

Αρχικά, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ο σκοπός της παιδείας, επειδή αυτός αποτελεί τον κρίσιμο κατευθυντικό παράγοντα.

Είναι ο σκοπός της να είναι κανείς απλώς εγγράμματος για να μπορεί να εργάζεται ώστε να επιβιώνει και έπειτα να πλουτίζει;

Είναι ο σκοπός της να ξεχωρίζει κανείς “πνευματικά”; Υπάρχει και η πνευματική υπεροψία, που δεν πρέπει να ξεχνάμε.

Η μέχρι τώρα εμπειρία έχει αποδείξει ότι ένα μεγάλο μέρος του κινήτρου της παιδείας είναι τα παραπάνω.

Είναι ο σκοπός της η απόκτηση γνώσεων για χάρη της γνώσης; Και, τότε, ποιο πρέπει να είναι το κίνητρο της γνώσης; Περιέργεια, δύναμη, έλεγχος ή η χαρά της γνώσης του κόσμου και της φύσης μας; Θα πρέπει αυτό το κίνητρο για γνώση να έχει στοιχεία κοινωνικής ευθύνης ή όχι;

Είναι ο σκοπός της παιδείας να απελευθερώσει τον άνθρωπο από την τυφλότητα ή να τον απελευθερώσει από την κοινωνική ευθύνη; Και τι είναι η κοινωνική ευθύνη;

Ευρωπαϊκές ασυμμετρίες/ Του Βασίλη Βλιάρδου

.
Μπορεί η Ελλάδα να έχει το ίδιο νόμισμα με μία χώρα που είναι σε θέση να εφαρμόζει την πολιτική λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης τόσο εύκολα και χωρίς να της το επιβάλλει κανείς, όπως κάνει η Γερμανία από το 2000, επιτυγχάνοντας την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της εις βάρος των Πολιτών της;
.
.
«Η μεγάλης κλίμακας διαδικασία (process) της Λισσαβόνας, στόχος της οποίας ήταν να μετατρέψει την ΕΕ στην πλέον ανταγωνιστική περιοχή του πλανήτη, απέτυχε παταγωδώς. Αντί όμως να τη διευθετήσουμε εκ νέου, να την διαμορφώσουμε από την αρχή, μετρείται, ασχολούμαστε καλύτερα με το πόσο είναι το εξωτερικό πλεόνασμα της Γερμανίας εντός της Ευρώπης.
Είναι παράλογο. Το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας αντιστοιχεί με τις απ’ ευθείας γερμανικές επενδύσεις σε άλλα κράτη: δηλαδή, δανείζουμε σε άλλες χώρες τα χρήματα για να αγοράσουν τα προϊόντα μας – χωρίς φυσικά να μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως θα εισπράξουμε κάποτε αυτά τα χρήματα πίσω» (ηγέτης των φιλελευθέρων της Γερμανίας, πηγή).
.

Ανάλυση

Το παραπάνω απόσπασμα από τη συνέντευξη του Γερμανού είναι από μόνο του κάπως αντιφατικό. Από τη μία πλευρά αξιολογεί τις συζητήσεις σχετικά με τα τεράστια εξωτερικά πλεονάσματα της χώρας του ως δευτερεύουσας σημασίας και παράλογες, ενώ από την άλλη επισημαίνει ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, έναν ενδιαφέροντα προβληματισμό: το ότι τα πλεονάσματα των εξωτερικών συναλλαγών ενός κράτους, αντισταθμίζονται με τα ανάλογα ελλείμματα στο κεφαλαιακό του ισοζύγιο, με τις εξαγωγές κεφαλαίων δηλαδή  (ανάλυση).
Εν προκειμένω αναφέρει πολύ σωστά ότι, η χώρα του δεν μπορεί να είναι ποτέ σίγουρη πως θα εισπράξει πίσω τα χρήματα που υποχρεωτικά δανείζει, αφού δεν τα επενδύει/καταναλώνει στο εσωτερικό της – οπότε οι συζητήσεις για τα πλεονάσματα της είναι αδύνατον να θεωρούνται ταυτόχρονα δευτερεύουσας σημασίας, ούτε καν για την ίδια. Κυρίως όμως ισχυρίζεται εσφαλμένα κάτι που υιοθετούν όλοι οι υποστηρικτές των γερμανικών πλεονασμάτων, όπως η καγκελάριος και ο κ. Σόιμπλε: το ότι τα πλεονάσματα αντισταθμίζονται με τις απ’ ευθείας γερμανικές επενδύσεις.

Κυριακή 25 Ιουνίου 2017

Κλέφται και Κάποι των Κοντοβουνίων στις αρχές του 19ου αιώνος, Σ. Λυριτζή



Το Διζωνικό Έκτρωμα και τα Παιδιά του Κόσμου

Του Σόλωνα Αντάρτη
Με την ευκαιρία της ημέρας των προσφύγων από ένα προσφυγόπουλο της Κύπρου…
Η προσφυγιά με χάραξε. Σφυρηλάτησε την προσωπικότητα μου από πολύ νωρίς. Η εμπειρία καθόρισε σε τεράστιο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο βλέπω τον κόσμο. Λειτούργησε σαν ένα λογισμικό πρόγραμμα το οποίο χαράκτηκε στον εσωτερικό μου «σκληρό δίσκο» το οποίο επαναπρογραμμάτισε ολόκληρο τον οργανισμό μου. Η προσφυγιά και ο ελληνικός πολιτισμός μου ήταν και είναι δύο κύρια οχήματα με τα οποία προσμετρώ την πραγματικότητα. Και η δική μου Οδός και Τρόπος.
Ως έφηβος δεν είχα ιδέα τι ήθελα να γίνω. Ακόμη και αυτό το καθόρισε η προσφυγιά και η οικονομική ένδεια των γονιών μου. Έγινα δάσκαλος διότι ήταν η μοναδική σπουδή την οποία θα μπορούσα να ακολουθήσω χωρίς να επιβαρυνθούν. Η δουλειά ταίριασε με τον χαρακτήρα μου και έγινε η δεύτερη μου φύση. Είμαι δάσκαλος στη μισή μου ζωή. Έλληνας, πρόσφυγας, δάσκαλος… Με ό,τι κουβαλεί η κάθε λέξη χωριστά και όλες μαζί. Και με κοινή συνισταμένη και συζευκτική Δύναμη την λέξη που χαλά το τέρας: Άνθρωπος!

Σχέδιο Τουρκίας, Βρετανών και Άιντα οδηγεί σε ρήξη; Εγκλωβίζουν Λευκωσία-Αθήνα σε ενδιάμεση λύση

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης με τον κατοχικό ηγέτη κ. Μουσταφά Aκιντζί και τον Ειδικό Σύμβουλο του ΓΓ του ΟΗΕ για την Κύπρο κ. Espen Barth Eide. Τα χαμόγελα έχουν παγώσει... Φωτογραφία Αρχείου. ΓΤΠ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης με τον κατοχικό ηγέτη κ. Μουσταφά Aκιντζί και τον Ειδικό Σύμβουλο του ΓΓ του ΟΗΕ για την Κύπρο κ. Espen Barth Eide. Τα χαμόγελα έχουν παγώσει... 

 ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ 

Το Λονδίνο και ο απεσταλμένος του ΟΗΕ, Έσπεν Μπαρθ Άιντε, κινούνται παρασκηνιακά επιδιώκοντας όπως στην επικείμενη Πενταμερή Διάσκεψη, στην Ελβετία, προκύψει ενδιάμεση συμφωνία. Στο σχέδιο τους αυτό συνεργάζονται πλήρως με την Τουρκία. 

Οι βιαστικές κινήσεις από πλευράς του Ειδικού Συμβούλου του ΟΗΕ οδηγούν τη διαδικασία σε μια νέα Πενταμερή με μειωμένες προσδοκίες και προοπτικές. Έτσι οδηγούν τόσο τον ίδιο όσο και τους Βρετανούς, που είναι το πρώτο βιολί του παρασκηνίου, να επιδιώξουν συμφωνία επί ενός περιγράμματος λύσης με τον καθορισμό οδικού χάρτη για την επεξεργασία του τελικού σχεδίου λύσης που θα τεθεί σε χωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα. 

Αυτό δεν αποκλείεται να γίνει σε νέα Διάσκεψη, στις αρχές Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη. Τούτο παραπέμπει σε χρονοδιάγραμμα που επιβάλλεται, όχι από τις ανάγκες της διαπραγμάτευσης, αλλά από εξωγενείς παράγοντες, όπως οι εκλογές στην Κυπριακή Δημοκρατία και η επιθυμία των δυτικών να βελτιώσουν την εικόνα της Τουρκίας. 

Την ίδια ώρα, το έγγραφο που κατέθεσε ο κ. Άιντε ενόψει της Πενταμερούς Διάσκεψης που θα αρχίσει στις 28 Ιουνίου στη Ελβετία προκαλεί ήδη αντιδράσεις ενώ είναι πρόδηλο το «βρετανικό πνεύμα» που διέπει τη δομή και το περιεχόμενο του. 

Πληροφορίες αναφέρουν πως το έγγραφο φέρει τα «αποτυπώματα» του Βρετανού διπλωμάτη Τζόναθαν Άλαν, που διαχειρίζεται το Κυπριακό στο Φόρεϊν Όφις. Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Άλαν είχε, νεαρός διπλωμάτης τότε, θητεύσει δίπλα από τον Λόρδο Χάνεϊ. 

Η γερμανική πρόταση εξόδου από την Ευρωζώνη/ του Άρη Οικονόμου

.
Μία διαγραφή του χρέους θα πρέπει να συνδεθεί τουλάχιστον με την εγκατάλειψη της νομισματικής ένωσης για ένα χρονικό διάστημα – ενώ ένα εθνικό νόμισμα για την Ελλάδα έχει ρίσκα, αλλά αποτελεί ταυτόχρονα μία ελπιδοφόρα αλλαγή στρατηγικής για την Αθήνα.   
.
«Αν δεχτούμε πως κάναμε πολλά λάθη στο παρελθόν, αν δεχτούμε πως εμείς χρωστάμε επειδή εμείς, άμεσα ή έμμεσα, κάναμε αυτά τα λάθη, αν δεχτούμε πως δεν είμαστε σε θέση να πληρώσουμε τα χρέη μας σήμερα, αλλά πρόθυμοι να το προσπαθήσουμε στο μέλλον, κυρίως όμως να διορθώσουμε τα λάθη μας, αν καταλάβουμε πως μας κυβερνάει ένα κόμμα που δεν είχε την παραμικρή ιδέα από τη διακυβέρνηση μίας χώρας όταν εκλέχθηκε, ούτε φυσικά χρήματα για να τα καταφέρει αλλά μόνο θηριώδη ψέματα και κενές υποσχέσεις, ενώ υπάρχουν δεκάδες Έλληνες κατά πολύ πιο επαρκείς, θα αρχίσουμε να βρίσκουμε το βηματισμό μας – επειδή η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη χώρα με πολύ ικανό ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο όμως είναι δέσμιο τις τελευταίες δεκαετίες ενός ολιγαρχικού πολιτεύματος που κυριαρχείται από ανεπαρκή κόμματα, με αποτέλεσμα να έχει χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στη χώρα του.   
Επειδή κυβερνάται από πολιτικές παρατάξεις που στηρίζονται στη δική τους διαφθορά, καθώς επίσης στη διαφθορά της δημόσιας διοίκησης εκ μέρους τους, του πελατειακού κράτους καλύτερα, εις βάρος ολόκληρης της υπόλοιπης κοινωνίας – συνεπικουρούμενες από διεφθαρμένα ΜΜΕ και διεφθαρμένους συνδικαλιστές που στραγγαλίζουν διαχρονικά, σε συνεργασία μαζί τους, την πρόοδο και την ανάπτυξη της χώρας, μέσα από την υγιή της επιχειρηματικότητα.  

Το παρασκήνιο που οδήγησε στην έκτακτη σύγκληση της Ιεραρχίας για το μάθημα των Θρησκευτικών την προσεχή Τρίτη 27/06/2017.



Το παρασκήνιο που οδήγησε στην έκτακτη σύγκληση της Ιεραρχίας για την προσεχή Τρίτη.
ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ
 Μπορεί τελευταία,  να μην σας ενημερώνουμε για όλη την τρέχουσα επικαιρότητα,λόγω  κάποιων προσωπικών προβλημάτων που έχουν για μας  προτεραιότητα,αλλά για ορισμένα  θέματα θεωρούμε υποχρέωσή μας  να ασχολούμεθα προσωπικά και να τα φωτίζουμε σε βάθος, για να μαθαίνουμε όλη την αλήθεια και όχι τα σερβιρισμένα τεχνιέντως ψεύδη.
Η ιστορία της Εκκλησίας μας γράφεται με αλήθειες, μερικές φορές οδυνηρές, αλλά πάντα  αλήθειες!

Το θέμα που έχει προκύψει με το μάθημα των θρησκευτικών  και τις ανακόλουθες ενέργειες και πράξεις της Κυβέρνησης και ειδικά του Υπ. Παιδείας κ. Γιαβρόγλου, ο οποίος  αποδεικνύεται  αναξιόπιστος και   εμπαίζει την Εκκλησία, υποκρύπτει ένα παρασκήνιο αρκούντως ενδιαφέρον που κρίνουμε σκόπιμο να σας το καταθέσουμε.
 Εκκλησία και Κυβέρνηση συμφώνησαν να μην αλλάξει ο χαρακτήρας του μαθήματος των θρησκευτικών στην περίφημη εκείνη συνάντηση στο Μαξίμου, που στοίχισε λίγο αργότερα τον υπουργικό θώκο στον κ. Φίλη.
Με τη διαφορά ότι ο κ. Φίλης έλεγε αλήθεια και τότε και τώρα που νοιώθει μεν πικραμένος για την καρατόμησή του, αλλά και δικαιωμένος, αφού αυτά που έλεγε, συνέβησαν.
Ο κ. Γιαβρόγλου, μπορεί στις δηλώσεις του ,σε αντίθεση με τον προκάτοχό του κ. Φίλη,να δείχνει συνεργάσιμος και διαλλακτικός, μπορεί να αποτολμά για το θεαθήναι, δημόσιες και χαλαρές εμφανίσεις για τσίπουρο ή για κρασί ή για …αναψυκτικό, με τον φίλο του  Σεβ. Ύδρας Εφραίμ, ο οποίος είναι ο επικεφαλής της επιτροπής  εκ μέρους της Εκκλησίας για το διάλογο , μπορεί με τα λόγια να μη ρίχνει λάδι στη φωτιά, αλλά  με τα  έργα και τις αποφάσεις του, δυστυχώς, κινήθηκε   σε εντελώς διαφορετική τροχιά.
Καλή η ουζοκατάνυξη και τα τσίπουρα στην Αίγινα, αλλά η Εκκλησία στηρίζεται σε άλλες βάσεις και έχει άλλες αρχές, που ο κ. Γιαβρόγλου δεν τις ακολουθεί, γιατί δεν πιστεύει σε αυτές!

Τίτλοι τέλους στην τραγωδία/ Του Βασίλη Βιλιάρδου

.
Οι επιβάτες του Τιτανικού δεν πίστευαν πως θα βυθιστεί, ακόμη και όταν ήταν πια ξεκάθαρο – ενώ, όταν επιτέλους ξύπνησαν και το κατάλαβαν, προσπάθησαν εναγωνίως να σωθούν πατώντας ο ένας επάνω στον άλλο, αλλά ήταν πλέον πολύ αργά για τους περισσότερους.
.«Στις 10 Απριλίου του 2014 η Ελλάδα προέβη στην έκδοση 5ετούς ομολόγου ονομαστικής αξίας 3 δις €, με το επιτόκιο του να διαμορφώνεται στο 4,95%.  «Οι διεθνείς αγορές εκφράζουν με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο την εμπιστοσύνη τους στην ελληνική οικονομία» είχε δηλώσει τότε  ο κ. Σαμαράς υποστηρίζοντας ότι, «η επιτυχία του δανεισμού σηματοδοτεί την εμπιστοσύνη των αγορών στο μέλλον της Ελλάδας, γιατί σε αυτό το μέλλον επενδύουν. Την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητα της χώρας να βγει από την κρίση και μάλιστα νωρίτερα από ότι πολλοί πίστευαν ως πρόσφατα».
 .

Ανάλυση

62
Τον Αύγουστο του 2018 τελειώνει η τρίτη δανειακή σύμβαση, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τα μνημόνια που θα συνεχιστούν, έως ότου η Ελλάδα ανακυκλώσει (προφανώς δεν θα εξοφλήσει) μέσω των αγορών το 75% των δανείων που έλαβε από την Τρόικα – διασώζοντας ακούσια το χρηματοπιστωτικό σύστημα του πλανήτη (ανάλυση).
Εάν λοιπόν η κυβέρνηση δεν θέλει να υπογράψει μία τέταρτη δανειακή σύμβαση, εάν υποθέσουμε πως θα ήταν πρόθυμος να της παρέχει χρήματα ο κ. Σόιμπλε αφού το ΔΝΤ αποκλείεται, τότε θα πρέπει να καταφύγει στις αγορές – εκδίδοντας ομόλογα με επιτόκιο έστω 4,95% όπως το 2014, αν και η σημερινή οικονομική της κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από τότε.
Στα πλαίσια αυτά είναι ίσως σκόπιμο να υπολογίσει κανείς το ύψος των δανείων που θα χρειαστεί η Ελλάδα από το 2019 έως το 2024 – λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη συμφωνία του Euro Group, σύμφωνα με την οποία η εξυπηρέτηση των χρεών της δεν θα επιτραπεί να υπερβαίνει το 15% του ΑΕΠ της (περί τα 26 δις € σε ένα ΑΕΠ 175,9 δις € του 2016!).

Το Δίκαιο της Ελλάδας και η άρνηση εξυπηρέτησης του χρέους: Ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί;

Ο χώρος όπου διεξάγεται η Σύνοδος Κορυφής. Copyright: European Union

Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης 

Η οικονομική κρίση την οποία βιώνει ο λαός μας, αλλά και πολλοί άλλοι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου, δεν είναι μόνον το αποτέλεσμα εσφαλμένων πολιτικών των ηγεσιών των, αλλά παράλληλα και συνέπειες της πολιτικής εκείνων οι οποίοι για ιδιοτελείς και καιροσκοπικούς και μόνον λόγους καταστρατήγησαν τις παγκόσμιες Αξίες και τις Αρχές του Δικαίου. Με τα γνωστά αποτελέσματα και τις βαρύτατες συνέπειες τις οποίες πληρώνει τώρα και η Πατρίδα μας. 

Ο λαός μας ευρίσκεται σε απελπισία και απόγνωση, διότι η ανείπωτη ένδεια κτυπάει την πόρτα όλων μας. Και όταν ένας λαός υφίσταται όλα αυτά τα δεινά, επόμενο είναι να αδυνατεί να αμυνθεί απέναντι των άλλων που είναι υπεύθυνοι για την κατάντια του, αλλά και να υπερασπίζεται το Δίκαιο του. Φυσική συνέπεια της εξαπάτησής του, της υποτέλειας και εξάρτησής του από εκείνους που τον επιβουλεύονται, και ως γνωστόν, μάλιστα τον απειλούνε με τιμωρία, ταπείνωση και διάφορες άλλες ποινές. Ο απελπισμένος χάνει τότε και τον προσανατολισμό του, την δύναμη να αντισταθεί, αλλά και την ελπίδα και το φως του. 

Όμως υπάρχει η πιο όμορφη φρόνηση των λαών, η Δικαιοσύνη. Η κράτιστη των αρετών η οποία έχει την πηγή της μέσα στην ανιδιοτέλεια και την ελευθερία της ψυχής. Δικαιοσύνη νοείται από τους μυθικούς χρόνους μέχρι σήμερα η ικανοποίηση του, αποκαλούμενου γενικά, περί Δικαίου αισθήματος. Η Δικαιοσύνη έχει μόνον ηθικά και νομικά ερείσματα. Αυτό το περί Δικαίου αίσθημα στο τέλος και κάποια στιγμή αφυπνίζει κάθε λαό. Διότι είναι πιο δυνατό, πιο ισχυρό και διαχρονικό από την πρόσκαιρη αδικία. 

Παρακολουθούμε τώρα τελευταία μία αφύπνιση και εναντίωση εναντίον εκείνων οι οποίοι ευθύνονται για την κρίση η οποία ταλανίζει την Ευρώπη και την Πατρίδα μας. Διότι υπάρχουν όντως υπαίτιοι οι οποίοι ευθύνονται βαρύτατα για την μεγάλη κρίση στην Ευρώπη, την οικονομική εξαπάτηση και κοινωνική εξαθλίωση, την επαίσχυντη ταπείνωση μερικών λαών της. 

Ἡ φρενοφοβία καὶ φρενοβλάβεια τῶν «καινοτόμων» της νέας πολιτικῆς ὀρθότητας στὴν Παιδεία


Γράφει ἡ Κανάκη Γεωργία, ἱστορικὸς

Πόσο καινοτόμες ἄραγε εἶναι οἱ νεοαφιχθεῖσες στὸν ἑλληνικὸ ἀκαδημαϊκὸ χῶρο, θεωρίες τῶν ἔμφυλων κατασκευῶν καὶ στερεοτύπων, ἕνα ἄχρηστο θεωρητικὸ κατασκεύασμα μιᾶς χούφτας ἐπιστημόνων τοῦ περασμένου αἰώνα;

Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα ἀποτελεῖ ὁ JohnWilliamMoney, καθηγητὴς παιδιατρικῆς καὶ ψυχολογίας στὴν Ἀμερική, ποὺ προσπάθησε ἐμμονικὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει τὸ ἰδεολόγημά του μετατρέποντας σὲ πειραματόζωα δύο δίδυμα ἀγόρια. Τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο ἀγοράκια ἔχασε ἀπὸ ἰατρικὸ λάθος τὸ πέος του σὲ βρεφικὴ ἡλικία, καὶ ὁ Money ἔπεισε τοὺς γονεῖς ὅτι θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ μεγαλώσει ὡς κορίτσι.

Τὰ ἀγοράκι, ὁ Bruce, ποὺ ὀνομάστηκε ἔκτοτε Brenda, ὑποβλήθηκε σὲ μιὰ σειρὰ χειρουργικῶν ἐπεμβάσεων, συνεδριῶν θεωρητικῆς καὶ πρακτικῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης, παρακολούθησης πορνογραφικοῦ ὑλικοῦ, γνωριμιῶν μὲ τρανσέξουαλ κτλ , ποὺ ἐπέβαλε ὁ γιατρὸς καὶ ἀνέχονταν οἱ γονεῖς. Στὴν ἡλικία τῶν δεκατριῶν χρόνων ὁ Bruce θὰ μάθει τὴν ἀλήθεια, καὶ θὰ ἀρχίσει τὸν δικό τοῦ ἀγώνα εὐαισθητοποίησης καὶ ἐνημέρωσης τοῦ κοινοῦ γιὰ τὰ θύματα τῆς νέας ψυχολογίας, ἕναν ἀγώνα τὸν ὁποῖο θὰ τερματίσει μὲ τὴν αὐτοκτονία του στὰ 38 του χρόνια ὄντας σωματικὰ καὶ ψυχολογικὰ καταρρακωμένος, καὶ κατεστραμμένος στὴν προσωπικὴ καὶ ἐπαγγελματική του ζωή.

Ο Money δὲν ἔδωσε ἀπάντηση στὰ ἐρωτήματα γιὰ τὰ τραγικὰ ἀποτελέσματα τῆς θεωρίας του καὶ τῆς δῆθεν πειραματικῆς τεκμηρίωσής της, καὶ παθιασμένος μὲ τὴν προσπάθεια ἀνατροπῆς τῶν ‘ἐπιστημονικῶν στερεοτύπων‘ ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ ἀποδεχθεῖ τὴν παιδοφιλία ὡς ἠθικὴ καὶ στοργικὴ (ἀντιπαραθέτοντας τὴν μὲ τὴν ἀνήθικη καὶ σαδιστική), ἀρκεῖ νὰ ὑπάρχει «ἀμοιβαία συναίνεση καὶ αὐθεντικότητα στὸν δεσμό»!!!…

Το DNA «μίλησε»: Οι Τουρκοκύπριοι δεν είναι Τούρκοι αλλά Έλληνες εξισλαμισμένοι

Turkish Cypriot children in traditional clothes

Αυτό που γνωρίζαμε από την ιστορία, ότι δηλαδή οι Τουρκοκύπριοι είναι Έλληνες εξισλαμισμένοι, απέδειξε και το DNA.
Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι προέρχονται από την ίδια γενετική δεξαμενή, η οποία άρχισε να διαφοροποιείται μόνο τους τελευταίους αιώνες, δηλαδή από την οθωμανική κατάκτηση της Κύπρου και μετά, σύμφωνα με μια νέα πληθυσμιακή γενετική μελέτη που διενεργήθηκε υπό το Τμήμα Καρδιαγγειακής Γενετικής και το Εργαστήριο Δικανικής Γενετικής του Ινστιτούτου Νευρολογίας και Γενετικής Κύπρου (ΙΝΓΚ).
Στοιχεία της έρευνας δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα «Πολίτης». Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στις 16 Ιουνίου 2017 στο επιστημονικό περιοδικό «PlosOne», διενεργήθηκε τα τελευταία δύο χρόνια από πολυμελή και πολυεθνική ομάδα εξειδικευμένων επιστημόνων με επικεφαλής τον καθηγητή Μάριο Καριόλου του ΙΝΓΚ και τους στενούς του συνεργάτες δρα Αλέξανδρο Ηρακλείδη της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και δρα Ήβη Πασιαρδή του Ινστιτούτου Νευρολογίας και Γενετικής Κύπρου.
Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε τα τελευταία δύο χρόνια δείγματα DNA που έλαβε από 344 Ελληνοκύπριους άνδρες, με γεωγραφική κατανομή από όλη την επικράτεια της Κύπρου που δεν είχαν συγγενική σχέση μεταξύ τους και τα συνέκρινε με τα δείγματα 380 Τουρκοκυπρίων ανδρών που επίσης δεν είχαν οποιαδήποτε συγγενική σχέση μεταξύ τους.
Επιπρόσθετα, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι Τουρκοκύπριοι άνδρες είχαν κυπριακή καταγωγή (δηλαδή όχι έποικοι από το 1974 και εντεύθεν).
Οι πληροφορίες για το δείγμα των 380 Τουρκοκυπρίων λήφθηκαν από ένα δημόσια προσβάσιμο δείγμα πληθυσμού του οποίου το DNA ανέλυσε και δημοσίευσε το 2017 ο Τουρκοκύπριος γενετιστής Cemal Gurkan.

Πάτρα: Για την πορεία της 25ης Ιουνίου κατά της ανεργίας

Για την πορεία της 25ης Ιουνίου

Η πορεία που οργανώνει ο Δήμος Πατρέων στις 25 Ιουνίου ενάντια στην ανεργία, είναι μια καλή ευκαιρία για να αναδειχθεί ίσως η πιο καταστρεπτική συνθήκη της σημερινής κατάστασης: η μαζική ανεργία των νέων και η απελπιστική κατάσταση των μακροχρόνια ανέργων, στις μεγαλύτερες ηλικίες. Πάνω από 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι βουλιάζουν στην παντελή έλλειψη εργασίας, τη μακροχρόνια ανεργία, τις περιοδικές ανασφάλιστες εργασίες, τα εξοντωτικά 12ώρα για 300 ευρώ, χωρίς ορατή διέξοδο στην απελπιστική τους κατάσταση πέρα από την κατάθλιψη των κουπονιών σίτισης, των επιδομάτων ανέχειας, της κρατικής και ιδιωτικής φιλανθρωπίας.
Χαρακτηριστική συνέπεια αυτού του παρατεταμένου συλλογικού και προσωπικού αδιεξόδου είναι το φαινόμενο της «Νέας Ξενιτιάς» που σαρώνει τη νεολαία μας και τώρα πια ακουμπάει και μεγαλύτερες ηλικίες, κυρίως οικογενειάρχες, οι οποίοι δεν έχουν άλλο τρόπο να ζήσουν στοιχειωδώς τα παιδιά τους παρά τον ξενιτεμό στις εργασιακές γαλέρες της «αναπτυγμένης» Ευρώπης.
Την ίδια στιγμή, η ελληνική κοινωνία εκπέμπει SOS, καθώς η υπογεννητικότητα και η φυγή των νέων και των παραγωγικών ηλικιών απειλούν να την μεταβάλουν οριστικά σε μια χρεοκοπημένη χώρα φτωχών συνταξιούχων. Η φυγή αυτή δεν συνιστά «ατύχημα», ούτε είναι απλά μια συνέπεια της χρεοκοπίας της χώρας μας. Αποτελεί τη μεγαλύτερη ληστεία του ζωντανού πλούτου της και ταυτόχρονα απομακρύνει οποιοδήποτε ενδεχόμενο ουσιαστικής αλλαγής, διότι προφανώς μια γερασμένη κοινωνία μπορεί πολύ πιο δύσκολα να αντισταθεί και να ορθοποδήσει. Στερεί τον τόπο από το πιο πολύτιμο πράγμα που μπορεί να διαθέτει: την ελπίδα

Οι παραδοξολογίες μίας “παράδοξης κληρονομιάς”: Η απάντηση στους ανιστόρητους

Η παράνομη ΄"σημαία" του κατοχικού καθεστώτος στον Πενταδάκτυλο. Αυτό το απαράδεκτο θέαμα βλέπουν κάθε βράδι οι Ελληνοκύπριοι που διαμένουν στη Λευκωσία. Φωτογραφία Yannis Kolesidis for The New York Times, ANA-MPA

Γράφει ο Γιώργος Θ. Μαυρογορδάτος


Ωστε λοιπόν «η δικτατορία ξεπεράστηκε εύκολα και γρήγορα, ίσως γιατί υπήρξε ένα μικρό διάλειμμα δίχως μεγάλη σημασία»; Ετσι καταλήγει το άρθρο του Στάθη Ν. Καλύβα που έχει τίτλο «Μια παράδοξη κληρονομιά» (Καθημερινή 18-6-2017), αλλά αποτελεί το ίδιο μια πελώρια παραδοξολογία. Το μεγαλύτερο μέρος του άρθρου αναφέρεται στο τι θα είχε συμβεί ή δεν θα είχε συμβεί χωρίς τη δικτατορία. Πρόκειται για απλές υποθέσεις και εικασίες που δεν επιδέχονται, από τη φύση τους, ούτε απόδειξη ούτε αντίκρουση. Γι’ αυτό, δεν έχει κανένα νόημα να παραθέσει κανείς αντίθετες υποθέσεις και εικασίες. 

Το μόνο ενδιαφέρον είναι η κατηγορηματική κατάληξη του άρθρου: 
ότι η δικτατορία «ξεπεράστηκε εύκολα» ως «μικρό διάλειμμα δίχως μεγάλη σημασία». Το πρώτο ζήτημα που ξεπηδάει αυτόματα είναι βέβαια η Κύπρος. Σχετικά με την Κύπρο, το μόνο που απασχολεί τον Καλύβα είναι ότι το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 [λανθασμένα αναφέρεται 1973] ήταν «θνησιγενές και άμεσα απότοκο του ελληνικού». Το ότι ακολούθησε τουρκική εισβολή και διχοτόμηση του νησιού δεν τον απασχολεί, παρά μόνο στο μέτρο που «η κυπριακή τραγωδία (…) κατέστησε δυνατή μια ριζική και άμεση λύση του “δημοκρατικού προβλήματος” της χώρας». 

Εδώ υπάρχουν δύο ενδεχόμενες προσεγγίσεις. Σύμφωνα με την πρώτη – ας την πούμε «παραδοσιακή» – εξαιτίας της δικτατορίας συντελέστηκε στην Κύπρο μια εθνική καταστροφή ανάλογη με τη Μικρασιατική (για την οποία εξακολουθούν ζωηρές διαμάχες και ουδείς διανοείται να τη χαρακτηρίσει «δίχως μεγάλη σημασία»). Καταστράφηκε ένα κομμάτι του Ελληνισμού και χάθηκε αμετάκλητα μια μεγαλόνησος εξίσου ελληνική με την Κρήτη, τον καιρό της δικής της ένωσης με την Ελλάδα (αν συνυπολογίσουμε το ποσοστό του μη ελληνικού πληθυσμού).

Σύμφωνα με τη δεύτερη προσέγγιση, για να πει κανείς ότι η καταστροφή της Κύπρου υπήρξε «δίχως μεγάλη σημασία» πρέπει να υιοθετήσει μια νέα, κολοβή εκδοχή του νεοελληνικού εθνικισμού ή και να τον εγκαταλείψει τελείως. Στην οπτική αυτή, οι Ελληνοκύπριοι δεν είναι πια «ομοεθνείς» και το Παγκύπριο Γυμνάσιο, που συμπληρώνει δύο αιώνες λειτουργίας, είναι απλώς «ελληνόφωνο» και όχι ελληνικό (όπως μου είπε πρόσφατα διευθύντρια ερευνών του ΕΙΕ). Ομως, αυτή η αναθεώρηση ή και εγκατάλειψη του παραδοσιακού εθνικισμού, η αναγκαστική προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα, τόσο από τους Ελλαδίτες όσο και από τους Ελληνοκυπρίους, αποτελεί και στην περίπτωση αυτή μια ριζική αλλαγή που προκάλεσε η δικτατορία.

H ΕΛΛΗΝΟΦΡΈΝΕΙΑ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΠΡΌΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ



Αφού έλυσε όλα τα προβλήματα του τόπου ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε ένα νέο στόχο: Την Ελληνοφρένεια.
Με επιστολή τους στο ΕΣΡ, 25 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούν την (τηλεοπτική) Ελληνοφρένεια για σεξισμό, σημειώνοντας ότι «λειτουργεί, εις βάρος της ίδιας της δημοκρατίας».
Το πρώτο κόμμα στην ελληνική ιστορία, που αμφισβήτησε το αποτέλεσμα δημοψηφίσματος, ασκεί κριτική σε μια χιουμοριστική τηλεοπτική εκπομπή λέγοντας ότι απειλεί τη δημοκρατία. Απόλυτα αναμενόμενο, βέβαια, αφού η Ελληνοφρένεια, στην τηλεοπτική και ραδιοφωνική εκδοχή της, είναι από τις ελάχιστες παρουσίες στα κυρίαρχα ΜΜΕ που αμφισβητούν την ουσία των μνημονίων – και δεν το κάνουν για λόγους μικροπολιτικής σκοπιμότητας.
Στα πρότυπα των Αμερικανών Δημοκρατικών της Χίλαρι Κλίντον, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιούν το υποτιθέμενο ενδιαφέρον τους για τα ατομικά δικαιώματα και την πολιτική ταυτότητας (identity politics) για να κρύψουν την κοινωνική γενοκτονία που πραγματοποιούν.

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή:

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε, αξιότιμα μέλη του ΕΣΡ,

Με βαθύτατη ανησυχία διαπιστώνουμε ότι το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τα κρούσματα εκπομπών με σεξιστικό λόγο καθώς και η αναπαραγωγή σεξιστικών στερεοτύπων στα τηλεοπτικά κανάλια της χώρας.

Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η τηλεοπτική εκπομπή «Ελληνοφρένεια» στις 30/5/17, στη διάρκεια της οποίας – και «στο όνομα της σάτιρας» – γυναίκα-υπάλληλος της Βουλής βρέθηκε, κατά την άσκηση των καθηκόντων της και χωρίς να είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό της, στο στόχαστρο ντουμπλαρισμένων κακεντρεχών σχολίων με εμφανές σεξουαλικό περιεχόμενο.
Σχόλια τα οποία – σε καμία περίπτωση – δεν εντάσσονται στη λογική της σάτιρας. (Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα, στο 12.50’, από το σύνδεσμο της ίδιας της εκπομπής:


Με δεδομένο ότι παρόμοια κρούσματα σεξιστικού λόγου και σεξιστικής εικόνας τείνουν να λάβουν χαρακτήρα χιονοστιβάδας σε πλείστες όσες ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές
Επειδή η ραδιοτηλεόραση δεν είναι μόνον μέσο ψυχαγωγίας και επικοινωνίας αλλά είναι, ταυτοχρόνως, και φορέας ιδεολογίας καθώς αποτυπώνει και, συνεπώς, αναπαράγει κοινωνικές ανισότητες – στην προκείμενη περίπτωση, έμφυλες διακρίσεις

…κι έτσι, οι ύαινες ουρλιάζουν

 Όσοι δημιουργούν εμπόδια στην ένωση των πληττομένων μαζών και την δημιουργία ενός μετώπου διεξόδου από την ζοφερή κατάσταση που βιώνουμε, βρίσκονται κάθετα και απόλυτα στην πλευρά των φονιάδων, ανεξάρτητα από τα κίνητρά τους. Στηρίζουν άμεσα το έγκλημα που επιτελείται σε βάρος του ελληνικού λαού και είναι συνεργοί των δολοφόνων είτε είναι δεξιοί είτε αριστεροί είτε κεντρώοι.
Του Προκόπη Μπίχτα
Ο ελληνικός λαός πεθαίνει. Η ανεργία, ο υποσιτισμός, η πείνα, η αρρώστια, οι αυτοκτονίες αυξάνονται και πληθύνονται και όλα φαίνονται ότι δεν έχουν τέλος. Το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε κατά 2, τουλάχιστον, χρόνια. Η ανεργία και τα επακόλουθά της μαστίζουν. Όσοι εργαζόμενοι έχουν απομείνει δουλεύουν κάτω από συνθήκες σκλαβιάς και ο μισθός τους φθάνει μόνο για να φάνε ένα πιάτο χυλό και να δουλέψουν άλλη μια μέρα, μέχρι να απομυζηθεί και ο τελευταίος μυς, ο τελευταίος ιστός, η τελευταία σταγόνα αίματος. Όσοι προσπαθήσουν να επιζήσουν πουλώντας χόρτα και κρεμμύδια, αντιμετωπίζουν την αστυνομία, τα δικαστήρια, τα εξοντωτικά πρόστιμα και τη φυλακή.

Οι  συλλήψεις γίνονται ανάλογα με τη όρεξη του τελευταίου χωροφύλακα και δικαστήρια δικάζουν σύμφωνα με παραγγελίες και τις διαθέσεις τους. Αποδεδειγμένα δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, χλευάζοντας τα θύματά τους και αποδεδειγμένα αθώοι φυλακίζονται για δεκαετίες. Ακόμα και οι στοιχειώδεις νόμοι έχουν καταργηθεί.
Αφηνιασμένες ορδές φορώντας το σχήμα του νόμου, οπλισμένες με πιστόλια, γκλομπς και χημικά εξαπολύονται σε όποιον τολμήσει να φωνάξει δημόσια «δεν θέλω να πεθάνω».

Η διακοπή εγκυμοσύνης ταυτίζεται με την γενοκτονία [+βίντεο] «Η ζωή στην Εντατική» Ένα βιβλίο για μια μαμά και το μωρό της


Η διακοπή εγκυμοσύνης 
ταυτίζεται με την γενοκτονία
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου 

Ενότητες:
  • Η ζωή στην Εντατική (ένα συγκλονιστικό βιβλίο για μια μαμά και το μωρό της)
  • «Θέλω να προκαλέσω όσους ευθύνονται για την σύγχρονη γενοκτονία των εκτρώσεων»
  • Βίντεο: Η έκτρωση στην εφηβεία από το γυναικολόγο εφήβων κ. Παναγιώτη Χριστόπουλο.

«Θέλω να προκαλέσω όσους ευθύνονται 
για την σύγχρονη γενοκτονία των εκτρώσεων»
Μητροπ. Σισανίου και Σιατίστης Παύλος Ιωάννου

Πρίν ἀρκετά χρόνια μετά ἀπό μιά μεγάλη γιορτή ἕνα νέο ζευγάρι μέ κάλεσαν στό σπίτι τους γιά καφέ. Τό ζευγάρι εἶχε τότε δυό παιδιά.

Καθισμένοι στό ὄμορφο μπαλκόνι τοῦ σπιτιοῦ ἡ νεαρή σύζυγος μέ ἐρωτᾶ, γιά λογαριασμό κάποιας φίλης της, ὅπως μοῦ εἶπε, ποιά εἶναι ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας γιά τίς ἐκτρώσεις.

Τῆς εἶπα ὅτι γιά νά καταλάβει τήν θέση τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά ἀπαντήσει σ᾽ ἕνα ἐρώτημα. Τό ἔμβρυο πού ἔχει συλληφθεῖ στἠν μήτρα μιᾶς γυναίκας τί ἀνθρωπολογική ταυτότητα ἔχει;

Εἶναι πλήρης ἄνθρωπος πού ἐξελίσσεται, ἤ εἶναι ἕνα ἀνθρωποειδές πού περιμένει τόν ἥλιο ἤ τόν ἀέρα γιά νά λάβει ὑπόσταση, νά γίνει πλήρης ἄνθρωπος;

Τῆς ἐξήγησα ὅτι ἡ Ἐκκλησία λέγει ὅτι εἶναι πλήρης ἄνθρωπος ἐξ ἄκρας συλλήψεως.

Γι᾽ αὐτό θεωρεῖ ὅτι ἡ ἔκτρωση εἶναι καταστροφή τῆς ζωῆς. Εἶναι ἔγκλημα καί μάλιστα εἰδεχθές, γιατί στρέφεται ἐναντίον τοῦ πιό ἀθώου καί τοῦ πιό ἀνυπεράσπιστου πλάσματος στόν κόσμο. Ἡ συζήτηση μας τελείωσε ἐκεῖ.

Πέρασαν δύο χρόνια ἀπό τότε καἰ τἠν ἴδια μέρα καί γιορτή δέχθηκα πάλι τήν ἴδια πρόσκληση ἀπό τά ἴδια πρόσωπα καἰ τἠν ἀποδέχθηκα.

Καθώς ἑτοιμαζόταν ὁ καφές, γιά νά μήν εἷναι μόνη ἡ σύζυγος καθίσαμε στήν ἀρχή στήν κουζίνα. Ἀλλά ἐκεῖ κυκλοφοροῦσε καί ἕνας μπόμπιρας, ἕνα μικρό παιδάκι πού προσπαθοῦσε νά σταθεῖ στά πόδια του.

Ἐπεχείρησα νά χαϊδέψω τό κεφαλάκι του, ὅταν ἀκούω τήν μητέρα του νά μοῦ λέγει: «Ἄν αὐτός ζεῖ τό ὀφείλει σέ σᾶς» καί μοῦ ἀποκάλυψε ὅτι τό πρό δύο ἐτῶν ἐρώτημα ἀφοροῦσε τήν ἴδια.

Έχει νόημα η εξεταστική διαδικασία και η εξαγωγή αποτελεσμάτων στο Λύκειο;

Επιστολή για την αξιολόγηση των μαθητών που εστάλη στο υπουργείο Παιδείας  από εκπαιδευτικούς της Ροδόπης

Κύριε υπουργέ, απευθυνόμαστε σε σας για να επισημάνουμε ένα θέμα που ενδεχομένως διέλαθε της προσοχής σας και το οποίο την τελευταία τριετία καταρρακώνει κάθε έννοια αξιολόγησης όσων φοιτούν στα λύκεια της χώρας. Πρόκειται για τον συμψηφισμό των βαθμών των μαθητών, προκειμένου να βγει ο μέσος όρος με τον οποίον προάγονται από κάθε τάξη στην επόμενη. Και μιλάμε ειδικά για το Λύκειο που δεν εντάσσεται στην στοιχειώδη εκπαίδευση αλλά υποτίθεται ότι είναι ένα φίλτρο μάθησης για την περαιτέρω συνέχεια.
Ήδη επί κυβερνήσεως Σαμαρά έχει καθιερωθεί – στα πλαίσια μιας αδιανόητης τακτικής – τα βασικότερα μαθήματα να συμψηφίζονται κατά ομάδες και να εξάγουν έναν μόνο βαθμό προαγωγής για κάθε ομάδα. Έτσι έχει υποτριπλασιαστεί η βαρύτητα των φιλολογικών και φυσιογνωστικών μαθημάτων, ενώ των μαθηματικών έχει υποδιπλασιαστεί. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Σημαίνει π.χ. ότι ένας μαθητής της Α’ Λυκείου που έχει προφορικό βαθμό 9 κάτω από τη βάση σε ΟΛΑ τα μαθήματα που προαναφέρθηκαν (Αρχαία, NE Λογοτεχνία, ΝΕ Γλώσσα, Άλγεβρα, Γεωμετρία, Φυσική, Χημεία, Βιολογία) – αλλά και στην Ιστορία και στην Πολιτική Παιδεία επίσης – και δίνει για όλα στις εξετάσεις KENH κόλλα, προάγεται στην επόμενη τάξη, αρκεί να έχει στα Θρησκευτικά, στα Αγγλικά, στην Πληροφορική και στο …Project από ένα 15-16. Όποιος έχει επαφή με την εκπαιδευτική πραγματικότητα καταλαβαίνει τη σημασία αυτού, αλλά αρκεί και μια ματιά στα αποτελέσματα οποιουδήποτε Λυκείου της χώρας. Μάλιστα από φέτος το ίδιο σύστημα, με τον μέσο όρο όλων των μαθημάτων ως κριτήριο προαγωγής, εφαρμόστηκε και στα Γυμνάσια, όπου πλέον μόνο τέσσερα από τα μαθήματα εξετάζονται γραπτώς. Να υποθέσουμε ότι εκτιμήθηκε θετικά η εμπειρία του Λυκείου και επεκτάθηκε παρακάτω;

ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ: ΚΑΤΑΛΥΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΕΥΗ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Η επικείμενη σύγκλιση της Διάσκεψης της Γενεύης συνιστά βαρύτατο έγκλημα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Υφαρπάσσει την ύψιστη συντακτική εξουσία που έχει μόνο ο κυπριακός λαός και κανείς άλλος, αποδίδοντάς την σε διάσκεψη όπου συμμετέχουν τρία ξένα κράτη.
Δεν είναι μόνο παράνομη, είναι και παράλογη. Καλούνται Βρετανία και Τουρκία, δύο κράτη με αιώνες βλέψεων στο νησί, που υποκίνησαν τη διαμάχη Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, διεξήγαγαν αιματηρούς πολέμους εναντίον της Κύπρου, να συμβάλλουν στη λύση του προβλήματος που δημιούργησαν. Μόνο να αποτελειώσουν την Κύπρο μπορούν αυτοί.
Αθήνα και Λευκωσία δεν έδωσαν καμιά πειστική εξήγηση γιατί απεδέχθησαν μια τουρκική πρόταση που αρνούνταν όλες οι μέχρι τώρα ελληνικές και κυπριακές κυβερνήσεις. Εκ των πραγμάτων, μόνη δυνατή εξήγηση είναι ότι το ζήτησαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, επειγόμενες να πάρουν τον έλεγχο της Κύπρου και γνωρίζοντας ότι οι “λύσεις” τους δεν περνούν σε δημοψήφισμα.
Σύμφωνα με τις πιο βασικές από τις παγκόσμια αναγνωρισμένες αρχές του Δικαίου, μόνο οι ίδιοι οι Κύπριοι δικαιούνται να καθορίσουν το συνταγματικό και το διεθνές καθεστώς της Κύπρου. Η συμμετοχή Ελλάδας και Κύπρου στη Διάσκεψη συνιστά αναγνώριση του λόγου τρίτων κρατών επί της Κύπρου.
Ορθώς, ο πρύτανης των Ελλήνων συνταγματολόγων Γιώργος Κασιμάτης, αποκαλεί τη Διάσκεψη παράνομη και αντίθετη με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, χαρακτηρίζοντας τα αποτελέσματά της άκυρα.
Φέρει βαρύτατη ευθύνη για το έγκλημα, όχι μόνο όποιος συμπράττει ενεργά, εν προκειμένω ο Κύπριος Πρόεδρος και η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και όσοι δεν καταγγέλλουν την παρανομία και δεν κάνουν ότι μπορούν για να τη σταματήσουν.
Η Ιστορία δεν θυμάται τόσο αυτούς που σταύρωσαν τον Χριστό, όσο τον Πόντιο Πιλάτο.
Για να καλύψουν τις εγκληματικές ευθύνες τους και να προσδώσουν φύλλο συκής στην κατάλυση της κυπριακής συνταγματικής τάξης που επιχειρούν, ένα πραξικόπημα δηλαδή, ο Κύπριος Πρόεδρος και η ελληνική κυβέρνηση διαπράττουν και δεύτερο έγκλημα, ανασύροντας από την αφάνεια και επανανομιμοποιώντας, εμμέσως πλην σαφώς, την ουδέποτε νόμιμη και από πολλού έκπτωτη Συνθήκη Εγγυήσεως.

Η πολεμική μηχανή του ευρωχρέους

 

 Του Νίκου Ιγγλέση

 Υπάρχουν δυο τρόποι για να κατακτήσεις και να υποδουλώσεις ένα έθνος. Ο πρώτος είναι με τα όπλα, ο δεύτερος είναι με το χρέος. Ο δεύτερος τρόπος είναι πιο αποτελεσματικός γιατί – στην αρχή τουλάχιστον – δε γίνεται αντιληπτός από τον υποδουλωμένο πληθυσμό. Οι κατακτητές εμφανίζονται ως εταίροι που θέλουν να συνδράμουν, βαπτίζουν τα επαχθή δάνεια «βοήθεια», τη φορολογική επιδρομή «δημοσιονομική προσαρμογή», τις περικοπές μισθών και συντάξεων «μεταρρυθμίσεις». Στην ουσία μια Ύπατη Αρμοστεία  αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση  της χώρας με δύο βασικούς στόχους. Ο πρώτος είναι να εισπράττει το φόρο υποτέλειας, δηλαδή, τους τόκους των δανείων. Ο δεύτερος είναι η λαφυραγώγηση του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου της κατακτημένης περιοχής.
Η…δημιουργική ασάφεια
Οι αποφάσεις του Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2017 για το ελληνικό ζήτημα αποτελούν προσωρινά ημίμετρα με βάση την τακτική του «βλέποντας και κάνοντας». Επίσης χαρακτηρίζονται από «δημιουργική ασάφεια», η οποία όμως, όταν έρθει η ώρα να ληφθούν οι συγκεκριμένες αποφάσεις,  πάντοτε καταλήγει σε βάρος του αδύναμου μέρους.
Η Ελλάδα, σύμφωνα με το Eurogroup, θα πρέπει να επιτυγχάνει κάθε χρόνο,  μέχρι το 2022,  πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ και στη συνέχεια 2% μέχρι το 2060. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει κάποιος να διαθέτει προφητικές ικανότητες για να μπορεί να προβλέψει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας σε βάθος σαράντα και πλέον χρόνων. Επειδή όμως το πρωτογενές πλεόνασμα πηγαίνει στο σύνολό του στην πληρωμή,  μέρους ή του συνόλου,  των τόκων του χρέους, αν αυτό είναι μικρότερο του απαιτούμενου οδηγεί σε αύξηση του χρέους.  Θα πρέπει, δηλαδή, η χώρα μας να δανείζεται όχι μόνο για τα χρεολύσια αλλά και για την πληρωμή των τόκων παίρνοντας επί πλέον ποσά. Αύξηση του χρέους σημαίνει στη συνέχεια αύξηση των τόκων. Η απόλυτη οικονομική σχιζοφρένεια. Παράλληλα το ύψος των ετήσιων τόκων είναι συνάρτηση των επιτοκίων του ευρώ τα  οποία σήμερα είναι πολύ χαμηλά, αλλά ποιος μπορεί να γνωρίζει σε πιο επίπεδο θα βρίσκονται μετά πέντε, δέκα ή είκοσι χρόνια;
Επίσης το Eurogroup αποφάσισε να εξετάσει, μετά την «επιτυχή» λήξη της τρίτης Δανειακής Σύμβασης – Μνημονίου, τον Αύγουστο  του 2018,  και εφ’ όσον αυτό χρειαστεί!, μια αναδιάρθρωση – όχι «κούρεμα» – του χρέους. Η αναδιάρθρωση αυτή θα αφορά την παράταση των δανείων της δεύτερης Δανειακής Σύμβασης (EFSF) από μηδέν έως δέκα πέντε χρόνια. Να σημειωθεί ότι το σημερινό χρέος επεκτείνεται  μέχρι το 2062 και αν υπάρξει παράταση δεκαπέντε χρόνων η αποπληρωμή του θα φτάνει μέχρι το 2077, χωρίς να υπολογίζουμε τα νέα δάνεια που θα πάρουμε στο διάστημα αυτό για να πληρώνουμε αυτά που λήγουν. Αυτό είναι το αέναο χρέος, η αέναη δουλεία.

Διαμορφωτές Κοινής Γνώμης

Φωτεινή Μαστρογιάννη
Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ, συγγραφέας

«Και είναι γνωστό πόσοι μηχανισμοί δρουν επάνω μας από τη νηπιακή ηλικία ως τα γεράματα, για να επιβάλουν σ’όλες τις όψεις της ζωής, σ’όλες τις λεπτομέρειες των ανθρώπινων σχέσεων το κυρίαρχο μοντέλο των αξιών της κοινωνίας, δηλαδή το μοντέλο της κυρίαρχης τάξης, να εμπήξουν τον τύπο της στη δομή του ασυνειδήτου και να εγκαταστήσουν μέσα μας, μιαν αυτόματη λειτουργία, το «Υπερ-Εγώ» που θα ρυθμίζεται όπως το θέλουν οι απ’έξω και όπως τους συμφέρει»

Μανόλης Λαμπρίδης


 Ο οικογενειακός και κοινωνικός περίγυρος ασκεί επίδραση στον άνθρωπο,  ωστόσο κάποια άτομα (που δεν ανήκουν απαραίτητα στον περίγυρό μας ούτε είναι αυτό που αποκαλούμε «διασημότητες») ασκούν μεγαλύτερη επιρροή και πολλές φορές θεωρείται ότι η δύναμη της πειθούς τους είναι τόσο ισχυρή ώστε μπορεί να διαμορφώνει την κοινή γνώμη.

Σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι που έχουν επιρροή,  κατηγοριοποιούνται σε τρεις τύπους: είναι αυτοί που γνωρίζουν ποιο είναι το καλύτερο προϊόν και θέλουν να μοιραστούν με άλλους την πληροφορία. Ο δεύτερος τύπος είναι αυτοί που έχουν καλές διασυνδέσεις και βρίσκουν δουλειά σε άλλους αλλά και κλείνουν εύκολα δουλειές λόγω των διασυνδέσεών τους «δουλειές». Είναι αυτοί που κάνουν «χάρες» τις οποίες «εξαργυρώνουν» όταν χρειασθούν κάτι. Τέλος είναι οι πωλητές οι οποίοι έχουν τα χρήματα ως κίνητρο, χρήματα που προκύπτουν από την επίτευξη κάποιας πώλησης.

Οι διαμορφωτές κοινής γνώμης εκτίθενται περισσότερο στα μέσα απ'ότι οι ακόλουθοί τους, είναι περισσότερο κοσμοπολίτες, έρχονται σε επαφή με άτομα που επιδιώκουν τις αλλαγές, έχουν πιο έντονη κοινωνική συμμετοχή, έχουν υψηλότερη κοινωνικοοικονομική θέση από τους ακόλουθούς τους και είναι περισσότερο καινοτόμοι. Σημαντικό όμως είναι να επισημανθεί ότι όταν το κοινωνικό σύστημα ευνοεί τις αλλαγές, οι διαμορφωτές κοινής γνώμης είναι πιο καινοτόμοι και το αντίστροφο, με άλλα λόγια κι αυτοί δεν είναι κάτι διαφορετικό αλλά παρασύρονται από τη δομή του συστήματος.