Σήμα κινδύνου: Χτίζουν μια άλλη χώρα μέσα στη χώρα

του Στέλιου Ελληνιάδη

"Η Ελλάδα στα funds

Η παραγωγή εξαρθρώθηκε. Ακόμα και οι ναυαρχίδες της βαριάς βιομηχανίας, όπως η Χαλυβουργική, κατέρρευσαν. Η αγροτική οικονομία συρρικνώθηκε κάτω από το 4% και τα σουπερμάρκετ πλημμύρισαν από κρέατα, ψάρια, ντομάτες, πατάτες, κρεμμύδια, φασόλια, μήλα, σκόρδα, ακόμα και λεμόνια Ολλανδίας, Πολωνίας, Τουρκίας ή Αργεντινής. Το εμπόριο εξαρθρώθηκε. Εκατοντάδες χιλιάδες καταστήματα, βιοτεχνίες και ελεύθερα επαγγέλματα κατέβασαν τα ρολά και έβαλαν λουκέτο. Όλες οι τέχνες, όλη η γνώση, όλο το know-how που είχε ο τόπος, προϊόν επεξεργασίας και εξέλιξης χιλιάδων ετών, πετιέται στα αζήτητα. Χωρίς υπερβολή, πρόκειται για τη μεγαλύτερη οικονομική λεηλασία, τη σημαντικότερη πολιτισμική γενοκτονία και την επαχθέστερη υποδούλωση μιας χώρας στη νεότερη ιστορία της Ευρώπης."

Σήμα κινδύνου: Χτίζουν μια άλλη χώρα μέσα στη χώρα

ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ

Δημοσίευση: ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Φύλλο 327 - 1/10/2016

Ο σύντροφος καθηγητής, ο οποίος επί χρόνια κουνούσε σαν ευαγγέλιο τη μελέτη του Πολυτεχνείου για το Ελληνικό και αντιμαχόταν με σθένος την ιδιωτικοποίηση του παλιού αεροδρομίου και την καζινοποίηση της παραλίας της Αγίου Κοσμά, τάσσεται (με κρύα τάχα μου καρδιά) υπέρ του ξεπουλήματος που υπερψήφισε σούμπιτος ο νέος ΣΥΡΙΖΑ μαζί με όλους τους περιχαρείς «εχθρούς» του. Ένα ξεπούλημα που περιλαμβάνει όλα τα δεινά που ο ίδιος με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο κατήγγειλε, ως νέος Μωϋσής. Την αχαλίνωτη δόμηση-οικοπεδοποίηση-τσιμεντοποίηση χιλιάδων στρεμμάτων, την καταπάτηση των ακτών, το καζίνο (ναι, άλλο ένα πιο υπέρλαμπρο καζίνο στην Αθήνα που είναι σε ραγδαία οικονομική και ηθική κατάρρευση), την υπερσυγκέντρωση της εμπορικής δραστηριότητας στην «όαση» του Ελληνικού (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για χιλιάδες επιχειρήσεις από το Φάληρο μέχρι το Σούνιο) και πολλά άλλα ακατονόμαστα.

Και λες: Μπορεί όλο αυτό το πατρονάρισμα μιας δίκαιης πάλης για ένα ευγενή σκοπό να ήταν τόσο πλαστό; Κι αν δεν ήταν, γιατί ένας διακεκριμένος πολίτης που επαινέθηκε για το έργο και τη δράση του για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του Ελληνικού και της αποτροπής τσιμεντοποίησης, καζινοποίησης και αποδιάρθρωσης του κοινωνικο-οικονομικού ιστού της ευρύτερης περιοχής, ξαφνικά μετατρέπεται σε αβανταδόρο του ξεπουλήματος-τσιμεντοποίησης-καζινοποίησης; Πώς άρον-άρον επικεντρώνει την προσοχή του στο δέντρο χάνοντας από το οπτικό του πεδίο το δάσος;

Ακαδημαϊκό είναι το ερώτημα, γιατί -ως γνωστόν- άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Μακελεύουν την Ελλάδα

Αναγνωστάκης - If

If...

Ἂν - λέω ἄν...

ἂν ὅλα δὲ συνέβαιναν τόσο νωρὶς

ἡ ἀποβολή σου ἀπ᾿ τὸ Γυμνάσιο στὴν Ε´ τάξη,

μετὰ Χαϊδάρι, Ἅι-Στράτης, Μακρονήσι, Ἰτζεδίν,

ἂν στὰ 42 σου δὲν ἤσουν μὲ σπονδυλοαθρίτιδα

ὕστερα ἀπὸ τὰ εἴκοσι χρόνια τῆς φυλακῆς

μὲ δυὸ διαγραφὲς στὴν πλάτη σου, μιὰ δήλωση

ἀποκηρύξεως ὅταν σ᾿ ἀπομονῶσαν στὸ Ψυχιατρεῖο

ἂν - σήμερα λογιστὴς σ᾿ ἕνα κατάστημα ἐδωδίμων-

ἄχρηστος πιὰ γιὰ ὅλους, στιμμένο λεμόνι,

ξοφλημένη περίπτωση, μὲ ἰδέες ἀπὸ καιρὸ ξεπερασμένες,

ἂν - λέω ἄν...

Αλμπέρ Καμυ – Η παράλογη ελευθερία

Τώρα το κυριότερο έγινε. Δεν μπορώ ν’ αρνηθώ τις λίγες αλήθειες που ξέρω. Αυτό που ξέρω, αυτό που είναι σίγουρο, αυτό που δεν μπορώ ν’ αρνηθώ, αυτό που δεν μπορώ ν’ απορρίψω, αυτά έχουν σημασία. Το κομμάτι του εαυτού μου που ζει μ’ αβέβαιες νοσταλγίες μπορεί ν’ αρνηθεί τα πάντα, εκτός απ’ τον πόθο της ενότητας, την επιθυμία της εξήγησης, την ανάγκη για σαφήνεια και συνοχή.

Μπορώ να τα’ αρνηθώ όλα μέσα σ’ αυτό τον κόσμο που με περιβάλλει, με πιέζει και με διαπερνάει, εκτός απ’ αυτό το χάος, απ’ αυτό τον τυχαίο βασιλιά, απ’ αυτήν τη θεία ισορροπία που γεννιέται απ’ την αναρχία.

Δεν ξέρω αν υπάρχει ένα νόημα ανώτερο απ’ τον κόσμο. Αλλά ξέρω πως δε γνωρίζω αυτό το νόημα και πως μου είναι αδύνατο για την ώρα να το μάθω. Μια σημασία έξω απ’ την ύπαρξή μου, τι μπορεί να σημαίνει για μένα; Μονάχα μ’ ανθρώπινα δεδομένα μπορώ να καταλάβω. Αυτό που αγγίζω, αυτό που μ’ αντιστέκεται, να τι καταλαβαίνω. Ξέρω ακόμα πως αυτές τις δυο βεβαιότητες, την επιθυμία μου γι’ απολυτότητα κι ενότητα και το ότι δεν μπορώ να εξηγήσω λογικά και με αιτιολογίες αυτό τον κόσμο, αδυνατώ να τις συμβιβάσω. Ποια άλλη αλήθεια μπορώ ν’ αναγνωρίσω ειλικρινά, χωρίς την παρέμβαση μιας ανύπαρκτης ελπίδας που δεν έχει καμιά σημασία μέσα στα όρια της ύπαρξής μου;

Πηγές με δωρεάν ελληνικά ηλεκτρονικά βιβλία (free greek ebooks)

Πηγές με δωρεάν ελληνικά ηλεκτρονικά βιβλία (free greek ebooks)

Λίστα ιστοσελίδων που διαθέτουν δωρεάν ελληνικά ηλεκτρονικά βιβλία (free greek ebooks) με δυνατότητα online ανάγνωσης ή και download. (Η λίστα ανανεώνεται συνεχώς)

Βιβλιοθήκη του Ερανιστή, ΕΔΩ

• eBooks4Greeks – http://www.ebooks4greeks.gr ~ Δωρεάν βιβλία online ~ Free ebooks download
  Διαβάστε online ή κατεβάστε δωρεάν βιβλία (free ebooks). Ψηφιακά βιβλία σε Pdf & epub | Greek e books in pdf & epub for free download
• taexeiola – http://taexeiola.blogspot.gr – ΨΗΦΙΑΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ – Σχολικά βιβλία – Βοηθήματα – Λυσάρια
  Ψηφιακό σχολείο – Δωρεάν ηλεκτρονικά βοηθήματα, λυσάρια, σχολικά βιβλίαδημοτικού, γυμνασίου, λυκείου, εκπαιδευτικό υλικό, βιντεομαθήματα.
• OPENBOOK http://www.openbook.gr – δωρεάν βιβλία free greek ebooks pdf epub
  Ανοικτή Βιβλιοθήκη με ελληνικά ηλεκτρονικά δωρεάν βιβλία που διανέμονται ελεύθερα και νόμιμα (δωρεάν ebooks) | Ψηφιακή βιβλιοθήκη | Λογοτεχνικά περιοδικά και ιστολόγια | Ψηφιακά βιβλία.

Το καρκίνωμα του Ελληνισμού

του Γιώργου Κοντογιώργη  – 

Συντρέχουν οι προϋποθέσεις ώστε ο Ελληνισμός να αφεθεί ελεύθερος να δημιουργήσει το μέλλον του; Το ερώτημα είναι στον πυρήνα της κρίσης που διανύουμε. Το κύριο εμπόδιο είναι οι εσωτερικές συνθήκες και συγκεκριμένα το πολιτικό σύστημα της κομματοκρατίας που με όπλο το δύσμορφο κράτος κατατρώγει από καταβολής του τις σάρκες του Ελληνισμού μέχρι το μεδούλι.

Εάν παρακολουθήσουμε την ιστορική πορεία του νέου Ελληνισμού διαπιστώνουμε ότι υπό καθεστώς εθνικής υποτέλειας κατείχε μια δυσανάλογα μεγαλύτερη θέση στον κόσμο από εκείνη που κατέχει σήμερα. Εάν δεν αποκτήσουμε συνείδηση της αιτίας της ασύμμετρης συρρίκνωσης του Ελληνισμού τους τελευταίους δύο αιώνες, ο κατήφορος που έχει πάρει δεν θα σταματήσει.

Λεηλασία εκ των έσω

Η κρίση της ελληνικής χώρας είναι διαρκής και η παρούσα έξαρσή της έχει αποκλειστικά εσωτερικά αίτια. Η χώρα λεηλατείται από ένα καθεστώς που εδράζεται σε ένα σύστημα αναντίστοιχο, δηλαδή τριτοκοσμικό, σε σχέση με την ανθρωποκεντρική ανάπτυξη της κοινωνίας. Ακριβώς γι’ αυτό δεν είναι εφικτή η συνάντηση του πολιτικού προσωπικού με την κοινωνική συλλογικότητα.

Οι ΗΠΑ φυγαδεύουν με ελικόπτερα τους «μυστικούς» τους, που δρούσαν μέσα στον ISIS

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΩΝ 

Είναι φυσικό και επιβάλλεται, όταν διεξάγονται επιχειρήσεις ο κάθε αντίπαλος να προσπαθεί να αποσπάσει όσες περισσότερες πληροφορίες μπορεί, για τις προθέσεις του αντιπάλου του αλλά και τα χαρακτηριστικά του πεδίου των επιχειρήσεων, προκειμένου να μπορεί να πάρει σωστές αποφάσεις, που θα τον οδηγήσουν σε ένα τελικά νικηφόρο αποτέλεσμα.

Εξαίρεση φυσικά δεν θα αποτελούσε και ο πόλεμος στην Συρία, όπου οι αμερικανοί είχαν αναπτύξει ένα τεράστιο δίκτυο πληροφοριών τόσο με ηλεκτρονικά μέσα όσο και φυσικές πηγές. Μάλιστα όπως αποκαλύπτεται, εντός των μονάδων του ISIS είχανε εισχωρήσει αμερικανοί των μυστικών υπηρεσιών κατάλληλα εκπαιδευμένοι, που είχαν ακολουθήσει όλη την διαδικασία στρατολόγησης και είχαν ενταχθεί σε πολεμικές μονάδες των τρομοκρατών και από εκεί έδιναν πολύ σημαντικές πληροφορίες.

Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται τώρα, διότι σύμφωνα με πληροφορίες επιχειρείται η φυγάδευση αυτών των ατόμων με ελικόπτερα από τις εμπόλεμες ζώνες. Προφανώς η δουλειά τους έχει ολοκληρωθεί μια και πλέον είναι θέμα χρόνου η πλήρης διάλυση του ISIS στην Συρία, ενώ ταυτόχρονα οι μεγάλες επιτυχίες που σημειώνει ο Συριακός στρατός μαζί με τις ρωσικές δυνάμεις και οι μαζικές συλλήψεις μελών του ISIS, θέτουν σε μεγάλο κίνδυνο την αποκάλυψη των αμερικανών πρακτόρων.

Φιλοσοφία της τεχνολογίας

             

                                            



  Φιλοσοφία  και  κοινωνία  της  πληροφορίας

                                     §1

          Εισαγωγικές παρατηρήσεις

Η κοινωνία μας χαρακτηρίζεται γενικώς ως μετα-βιομηχανική κοινωνία και ως κοινωνία της πληροφορίας. Ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη ορισμένοι πιστεύουν ότι υπάρχει ταύτιση. Αυτό όμως δεν μπορεί να ισχύει κατά τεκμήριο, γιατί η πρώτη αποκτά τα γνωρίσματά της και κατ’ επέκταση το όνομά της από την παραγωγή των βιομηχανικών–αγροτικών προϊόντων και από την οργάνωση της κυκλοφορίας τους, ενώ η δεύτερη από την παραγωγή και οργάνωση της κυκλοφορίας της πληροφορίας. Η  κοινωνία της πληροφορίαςαναδύεται ως συνέπεια της αναπτυσσόμενης με γοργούς ρυθμούς τεχνολογίας. Η επιτάχυνση της τεχνολογικής ισχύος εκθέτει την κοινωνία, όπως κι αν την ονομάζει κανείς, σε μεγάλους και ραγδαίους μετασχηματισμούς. Στη συνάφεια τούτη, οι παραπάνω μορφές της κοινωνίας δεν είναι ξένες μεταξύ τους αλλά συνυπάρχουν. Η κοινωνία της πληροφορίας είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα με τα εξής γνωρίσματα: α) ως όρος έχει γίνει της μόδας μαζί με τον όροκοινωνία της γνώσης· β) επιτάχυνση και ανεξέλεγκτη συσσώρευση της πληροφορίας· γ) ενσωμάτωση της πληροφοριακής τεχνολογίας σε όλα τα είδη της παραγωγής· δ) εξάρτηση από την τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών· ε) η πληροφορία αντιμετωπίζεται ως πρώτη ύλη·  στ) μετατροπή του ανθρώπου σε κατοικίδιο ζώο του ηλεκτρονικού υπολογιστή.

            Πράγματι, στη σημερινή εποχή, η πληροφορία είναι το πιο πολύτιμο ψηφιακό αγαθό που διαθέτουμε. Αποτελεί δομικό στοιχείο της Τεχνολογίας της Πληροφορικής και της Επικοινωνίας (ΤΠΕ) και ταυτόχρονα θεμελιώδες χαρακτηριστικό της παιδείας που ανάγεται στην ΤΠΕ ή παράγεται απ’ αυτή. Το αληθινά αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι όλα υπόκεινται πλέον στο ρυθμό των ριζικών αλλαγών που επιφυλάσσει η νέα τεχνολογία· αναλογικά, η από εδώ εκπορευόμενη παιδεία υποθάλπει μια ραγδαία ανάπτυξη γνώσης με ταυτόχρονη δημιουργία καινοφανών μορφών αμάθειας και άγνοιας. Έτσι παρατηρούμε να επηρεάζουν σχεδόν καθημερινά τη ζωή μας οι αλλαγές και οι τροποποιήσεις που συμβαίνουν στην αύξηση των πληροφοριών, όπως και στη διαχείριση των πληροφοριακών πόρων.

Μνήμοσύνη......

Του ΘανάσηΤζιούμπα

Μνήμοσύνη......

....Κύπρον ου μ’ εθέσπισεν

Σάββατο 10 Αυγούστου, Λεμεσός

…Κι η πόλη στους δρόμους. Στο λιμάνι, στις διασταυρώσεις, στις αερογέφυρες, μαυρίζει ο τόπος. Νοιώθουμε επάνω μας καρφωμένα αμέτρητα ζευγάρια μάτια, χέρια που σηκώνονται να μας αγγίξουν, στόματα όπου ανθίζει το καλωσόρισμα.

«Όχι γιαγιά, δεν είμαστε εμείς οι ελευθερωτές, αν κάποτε γίνει, εσείς θα είστε, η Κερύνεια δεν παίρνεται με μηχανάκια, μια συμβολική ενέργεια κάνουμε εμείς».

«Μα αυτό καμαρώνουμε σε σας, ότι λευτερώνετε την ελπίδα, αυτά τα σύμβολα που κουβαλάτε στις μοτόρες χειροκροτάμε…»

…Και το ποτάμι βρυχώμενο παίρνει το δρόμο για τον Βορρά και πλημμυρίζει τις εθνικές οδούς και στις όχθες και στα γεφύρια αντηχεί το χειροκρότημα.

Τα μάτια βουρκώνουν, είναι πολύ για να τ’ αντέξεις.

Κι αυτή η αγάπη θα μας ακολουθεί όλη την καυτή εβδομάδα του Αυγούστου. Μοτοροκυκλιστές στην Κύπρο…

Κυριακή 11 Αυγούστου, Λευκωσία

…Αναμονή κάτω απ’ τον καυτό ήλιο. Φάλαγγες μηχανάκια πάνε κι έρχονται. Κάθε κυβισμός. Τα «παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα». Η πίσω όψη του κυπριακού «θαύματος». Στα αγριεμένα πρόσωπά τους αποτυπωμένη η υπέρβαση μιας κοινωνίας βολεμένης και συντηρητικής, μιας κοινωνίας που πάσχισε εικοσιδύο χρόνια να ξεχάσει το ολοφάνερο.

Οι οθόνες μας αφαιρούν τον λόγο;

σχέδιο του  Steve Cutts

Παγιδευμένοι στα smartphones μας, σε λίγο δεν θα είμαστε σε θέση να διεξάγουμε μια πραγματική συζήτηση, υποστηρίζουν κάποιοι ερευνητές

του Φρεντερίκ Ζουανιώ* από το Άρδην τ. 106

Πρόκειται για καθημερινές και ανησυχητικές σκηνές της ψηφιακής εποχής. Μια οικογένεια, δύο γονείς και δύο έφηβοι, βρίσκονται στο εστιατόριο: κατά τη διάρκεια του γεύματος, πληκτρολογούν τα κινητά τους, συνομιλώντας ελάχιστα. Πέντε συνάδελφοι γευματίζουν μαζί: κάθε δύο λεπτά συμβουλεύονται τις οθόνες τους, στέλνουν μηνύματα, συζητούν αποσπασματικά. Δέχεστε μια πρόσκληση σε δείπνο από δύο γονείς με παιδιά 12, 13 ετών: οι νεαροί παρακολουθούν το φέισμπουκ και απαντούν στο γουατσάπ, χωρίς να συμμετέχουν στη συζήτηση, ενώ ένας από τους ενήλικες, απών κατά το ήμισυ, στέλνει μηνύματα.

Όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες ή πρωταγωνιστούμε σε τέτοιες σκηνές, όπου οι ψηφιακές πρακτικές μας ανταγωνίζονται την οικογενειακή μας ζωή και τις φιλικές μας σχέσεις. Ανακαλύπτουμε ότι τις καταπατούν. Τις περικυκλώνουν. Τις κατακερματίζουν.

«Κατακερματισμένη» ταυτότητα

Ερευνητές των ανθρωπιστικών επιστημών αρχίζουν να προσμετρούν αυτή την επίπτωση. Η ψυχο-κοινωνιολόγος Σέρυ Τερκλ (Sherry Turkle), καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), διεξάγει εδώ και είκοσι χρόνια μια εργασία σχετικά με την επίδραση των τεχνολογιών στις συμπεριφορές.

Όταν η σιωπή γίνεται εργαλείο χειραγώγησης και ελέγχου: Αλήθεια, με ποιανών τα χρήματα λειτουργούν οι ΜΚΟ;

Τραπεζίτες, πολυεκατομμυριούχοι, υπερεθνικοί -καθότι το χρήμα δεν έχει πατρίδα- μια βρόμικη ελίτ που επιδιώκει μέχρι σήμερα με πείσμα να καταργήσει τη λαϊκή κυριαρχία των κρατών, να ισοπεδώσει την εθνική τους ταυτότητα με δήθεν πολυπολιτισμικές κοινωνίες, χειρότερες και από τον Πύργο της Βαβέλ, προκειμένου να μην καταλαβαίνει κανένας κανέναν 

ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΝΔΡΟΥΛΑ ΓΚΙΟΥΡΩΦ* 

O πρόσφατα αποθανών (σε ηλικία 101 χρόνων) πατριάρχης της θρυλικής οικογένειας των Ροκφέλερ και ένας από τα φερόμενα μέλη της αιμοσταγούς «παγκόσμιας κυβέρνησης», Ντέιβιντ Ροκφέλερ, αποκάλυπτε το 1991 τα σχέδιά του για τη Νέα Παγκόσμια Τάξη και την Υπερκυβέρνηση των ελίτ και των τραπεζιτών όπως την οραματιζόταν. Σ’ ένα βίντεο που αφέθηκε να διαρρεύσει, φέρεται να δηλώνει: 

«Είμαστε ευγνώμονες στην Washington Post, τους New York Times, το περιοδικό Time και άλλους μεγάλους εκδοτικούς οίκους, των οποίων οι διευθυντές έχουν παρακολουθήσει τις συναντήσεις μας και σεβάστηκαν τις υποσχέσεις τους για διακριτικότητα για σχεδόν σαράντα χρόνια…» (!) Και παρακάτω εξηγεί τους λόγους: «Θα ήταν αδύνατο για μας να αναπτύξουμε το σχέδιό μας για τον κόσμο, αν είχαμε υποστεί τα φώτα της δημοσιότητας κατά τη διάρκεια αυτών των ετών. Όμως, ο κόσμος είναι πιο ώριμος τώρα και έτοιμος να βαδίσει προς μια παγκόσμια κυβέρνηση. Η υπερεθνική κυριαρχία μιας πνευματικής ελίτ και των τραπεζιτών είναι σίγουρα προτιμότερη από την εθνική παραδοσιακή διακυβέρνηση που ασκείται εδώ και αιώνες». 

Τραπεζίτες, πολυεκατομμυριούχοι, υπερεθνικοί -καθότι το χρήμα δεν έχει πατρίδα- μια βρόμικη ελίτ που επιδιώκει μέχρι σήμερα με πείσμα να καταργήσει τη λαϊκή κυριαρχία των κρατών, να ισοπεδώσει την εθνική τους ταυτότητα με δήθεν πολυπολιτισμικές κοινωνίες, χειρότερες και από τον Πύργο της Βαβέλ, προκειμένου να μην καταλαβαίνει κανένας κανέναν. Και όταν το χάος πρυτανεύσει, θα έρχεται ως μεσσίας η «παγκόσμια κυβέρνηση» για να καθαρίζει και να αποταμιεύει το λαβείν και τα αργύρια από τις σπονδές αίματος των λαών.

R. Wolff: Στόχος του Σόιμπλε η πειθάρχηση της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης, Συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου(*)

Ο Richard Wolff είναι ένας υπερδραστήριος διανοούμενος των ΗΠΑ, με ισχυρή παρουσία στα δημόσια πράγματα και στα ΜΜΕ, όπου με θάρρος μιλά για τις ανισότητες, τις καταχρήσεις του καπιταλισμού και την ανάγκη αναδιοργάνωσης της οικονομίας σε συνεταιριστική βάση, με δραστηριοποίηση των εργαζομένων από τα κάτω.

Απαντά στις ερωτήσεις μας για τη διεθνή οικονομία, αλλά και για τα προβλήματα της Ελλάδας.

• Σχεδόν δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, ποια είναι η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας; Βλέπετε κινδύνους υποτροπής;

Από το παγκόσμιο καπιταλιστικό κραχ του 2008-2009, οι καπιταλιστές έμαθαν πολύ λίγα πράγματα, καθώς μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις κυβερνήσεις, οι οποίες χρηματοδότησαν την «ανάκαμψη» των τραπεζικών κερδών, των μεγάλων επιχειρήσεων και των χρηματιστηρίων, και να συγκεντρώσουν ακόμα μεγαλύτερο πλούτο στις μεγάλες εταιρείες και στους πλούσιους πολίτες. Γι’ αυτούς το κραχ αποδείχτηκε ένα προσωρινό πλήγμα σ’ έναν δρόμο γεμάτο κέρδη.

Ετσι, συνεχίζουν τις ίδιες κύριες τάσεις που οδήγησαν στο κραχ του 2008-2009 και μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργούν εκείνες τις πιέσεις που σύντομα θα προκαλέσουν ακόμα ένα κραχ. Οι καπιταλιστικοί κύκλοι των επιχειρήσεων διαρκούν κατά μέσο όρο 4-7 χρόνια τους τελευταίους δύο αιώνες, οπότε έχουμε λόγο να προβλέψουμε οικονομικά προβλήματα ή «υποτροπή» σύντομα. Και αυτό συζητείται ευρέως αυτές τις μέρες στη Γουόλ Στριτ.

• Και με τους εργαζομένους τι συμβαίνει;

Εν τω μεταξύ, οι μάζες των εργατών στις καπιταλιστικές χώρες της Δυτικής Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Ιαπωνίας βλέπουν την οικονομική τους προοπτική να επιδεινώνεται και το οικονομικό μέλλον των παιδιών τους να γίνεται ζοφερό. Οι καλύτερες θέσεις εργασίας μεταφέρονται σε χώρες με χαμηλούς μισθούς ή αντικαθίστανται από υπολογιστές και ρομπότ.

Οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι αρνούνται να πληρώνουν φόρους σε αυτά τα «παλιά κέντρα» του καπιταλισμού (ακόμη και όταν πληρώνουν περισσότερους φόρους στην Ασία κ.λπ.). Και έτσι τα κοινωνικά προγράμματα και τα δίκτυα υποστήριξης δέχονται παντού επίθεση. Ετσι, οι εργαζόμενες τάξεις αντιμετωπίζουν φτωχότερες θέσεις εργασίας και λιγότερη υποστήριξη από τις κυβερνήσεις.

Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο θυμός τους προκάλεσε την ψήφο του Brexit και την άνοδο του Κόρμπιν στο Ηνωμένο Βασίλειο, την ψήφο στον Τραμπ και στον Σάντερς στις ΗΠΑ, στον Μελανσόν στη Γαλλία, αλλά και την κατάρρευση της δημοτικότητας του Αμπε στην Ιαπωνία.

Η Μεταμοντέρνα Αριστερά, Του Ηλία Παπαναστασίου (*)

Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μοντέρνου» επιστημονικού, θεωρητικού κεκτημένου, δηλαδή όλου του Πολιτιστικού Κεκτημένου της Νεώτερης εποχής από το τέλος του Μεσαίωνα και δώθε.

Θα χρειαστεί μια σειρά άρθρων για να εξηγήσουμε απλά και στρωτά την αποδομητική - δήθεν εκσυγχρονιστική -τάση των Μεταμοντέρνων Επιστημόνων και των δήθεν ανατρεπτικών τάσεών τους. Ουσιαστικά οι Μεταμοντέρνοι μάς πάνε όχι μπροστά, αλλά πίσω από τους «Μοντέρνους» ή νεωτερικούς. Όσο και να διαμαρτύρονται οι Μεταμοντέρνοι και η θεωρία τους, αποτελούν μια Επανάσταση ενάντια στη Λογική και μια ασύντακτη και πρωτόγονη επιστροφή στην Προ-Λογική ή Μυθολογική περίοδο. Καλύπτουν δε την βαθιά αντιδραστικότητά τους με κραυγές επιστημοσύνης και προχωρημένης σκέψης…

Αφήνοντας για τις μετέπειτα δημοσιεύσεις την ανάλυση των θεωριών τους, σήμερα θα ασχοληθούμε με την Μεταμοντέρνα Αριστερά (Αριστερά εντός εισαγωγικών), επικεντρώνοντας σε πέντε χαρακτηριστικά της για να τονίσουμε την ιδιαιτερότητά της.

·         Η Μεταμοντέρνα «Αριστερά» έχει σαν κύρια τάση τον Κοινωνιολογισμό.

 Έχοντας αλλεργία και ενστικτώδη απέχθεια στην Βιολογία, οι Μεταμοντέρνοι θεωρούν την Βιολογική κατασκευή σαν Κοινωνική Κατασκευή κατά πρώτο λόγο. Με αποκορύφωμα την θεωρία του φύλου, την οποία πρεσβεύουν, θεωρούν πως τα δυο φύλα είναι κατά πρώτο λόγο «Κοινωνική Κατασκευή». Ουσιαστικά δεν γεννιέσαι βιολογικά σαν άνδρας ή γυναίκα, αλλά «δημιουργείσαι» ή «διαπλάθεσαι» από την Κοινωνία. Έχοντας σαν συνειδητό στόχο να αποδομήσουν τον Βιολογικό Πυρήνα των Φύλων υπερτονίζουν την Κοινωνική Επιρροή στην διαμόρφωση των Φύλων μειώνοντας με κάθε τρόπο τον βιολογικό πυρήνα των δυο φύλων.

·         Η Μεταμοντέρνα Αριστερά έχει αναγάγει την «Ελευθερία Επιλογής» σε υπέρτατο Αγαθό.

Υπερπηδώντας Κοινωνία, Κοινωνική Επιρροή και Περίγυρο – για να μην μιλήσουμε για κάποιες «Διαβόητες» Έννοιες τις οποίες απεχθάνεται, όπως Κοινωνική Ηθική και Κοινωνική Ευθύνη – η «Αριστερά» αυτή θεωρεί την Ελευθερία Επιλογής Υπέρτατο Αγαθό, Suprema Lex, Lex Regis. Έτσι, εάν κάποιος που είναι Gay ή Lesbian αποζητά όχι μόνο Σύμφωνο Συμβίωσης αλλά και υιοθεσία τέκνων, ανατροφή κ.λπ. είναι ελεύθερος να το κάνει και φυσικά όλη η υπόλοιπη κοινωνία οφείλει να υπακούσει.

Philip Sherrard (Φίλιππος Σέρραρντ)-ΒΙΝΤΕΟ

ΟΔΟΣ ΕΥΝΟΥΧΩΝ ΚΑΙ ΚΟΥΝΑΒΙΩΝ ΓΩΝΙΑ:

Του Θανάση Παπαθανασίου

Είναι περίεργη η συμβολή της οδού Ευνούχων με την οδό Κουναβιών. Αμφότερες αφορούν σακάτηδες. Όχι όμως οποιουσδήποτε. Είναι οι δρόμοι εκείνων που οι ίδιοι αποφάσισαν τον ακρωτηριασμό τους. Παρ' όλ' αυτά, είναι δυο δρόμοι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους• και όσον αφορά το πού πάει ο καθένας και όσον αφορά το ποιοι πάνε στον καθένα. Επισκεφτείτε τη διασταύρωση αυτή. Μα, μη λυπηθείτε όλους τους ακρωτηριασμένους.

Γιατί να λυπηθείτε τα κουτσά κουνάβια; Αν δεν είχε προλάβει ο Καβάφης, είμαι απολύτως σίγουρος πως κουνάβι θα είχε πρωτογράψει το ποίημα Che fece... il gran rifiuto. Κουνάβι γαρ είναι το ζώο που, όταν πιαστεί το πόδι του στο δόκανο, προτιμά να κόψει το αιχμαλωτισμένο πόδι του και να φύγει. Ελεύθερο, απροσκύνητο και ες αεί ακρωτηριασμένο. Όσα χρόνια κι αν ακολουθήσουν, δεν θα περάσει ούτε μια στιγμή (κυριολεκτικά, ούτε μία!) που να μην είναι πλέον στοιχείο της ύπαρξής του η οδύνη του ακρωτηριασμού. Στοιχείο του η οδύνη, και στοιχειό της μια επίγνωση: ότι κι αν πήγαινε πίσω στο χρόνο, στη στιγμή της παγίδευσης, πάλι το ίδιο θα έκανε. Το κουνάβι δεν άφησε στο δόκανο κάποιο ανεπιθύμητο φορτίο, κάτι που του περίσσευε. Άφησε τον εαυτό του, ακριβώς για να κρατήσει ελεύθερο τον εαυτό του. Θυμίζει την περίεργη, αντινομική φράση του Χριστού: όποιος θέλει να βρει την ψυχή του, οφείλει να τη χάσει. Το κουνάβι δεν θα το λυπηθεί κανείς. Οι μισοί δεν το λυπούνται, διότι ξέρουν πως είναι κερδισμένο, με αρτιμελή την αξιοπρέπειά του. Οι άλλοι μισοί πάλι δεν το λυπούνται, διότι ούτε που τους περνάει από το νου η οδύνη του. Οδύνη που δεν διαλαλιέται, είναι οδύνη που πάει - λένε - , πέρασε.

Δείτε τους καϋμένους τους ευνούχους. Περιδιαβαίνουν το δρόμο τους, ίδιοι άρχοντες. Δεν κουτσαίνουν, δεν εμποδίζονται να πηδήξουν, δεν δυσκολεύονται να χορέψουν, δεν μένουν πίσω. Είναι στην καρδιά των γεγονότων και αποφασίζουν για τις μοίρες άλλων. Δουλειά τους είναι να συμβουλεύουν βεζύρηδες, να πιάνουν πόστα, να εποπτεύουν χαρέμια, να υπηρετούνται από γιουσουφάκια, να στήνουν δόκανα. Ο ευνούχος ξέρει καλά πόσο καίρια είναι η θέση του, και τρέμει στην ιδέα να τη χάσει. Αν με μια μαγική κίνηση θα μπορούσε να ξανααποκτήσει τα όργανα που τώρα στερείται, και να βρισκόταν ταυτόχρονα έξω από το πόστο, και πάλι θα επέλεγε τον ευνουχισμό του ή μάλλον, για να ακριβολογούμε, τον αυτοευνουχισμό του. Διότι αυτός ήταν το κλειδί της εισόδου του στην αυλή. Ευνούχος είναι το ον το οποίο απομένει από εκείνον που είναι πρόθυμος να θυσιάσει την ικανότητά του προς ευνήν, ώστε να γίνει άκαρπος και ως εκ τούτου δεκτός σε ό,τι πιο άκαρπο: στη χορεία των νεμομένων την εξουσία.

Δεκαπενταύγουστος και Αριστερά. Η γιορτή του ελληνικού Κοινοτισμού και της Μητριαρχίας.

Του Ανδρέα Ζαφείρη

Ακόμη και στο πιο μικρό χωριό, «ανήμερα της Παναγιάς», δεκάδες θα ενώσουν τα χέρια τους, (ταυτόχρονα με εκατοντάδες χιλιάδες σε ολόκληρη τη χώρα), σχηματίζοντας χορούς σε μορφή κύκλου. Εκατοντάδες χιλιάδες θα προσκυνήσουν την «Αιώνια Μητέρα».

Το Πανηγύρι (ακόμη και στην σύγχρονη, εκφυλισμένη του μορφή) παραμένει ίχνος από αυτό που δηλώνει το ίδιο του το όνομα. Πανήγυρις, από το παν(όλος) και άγυρις (συνέλευση).Ο Δεκαπενταύγουστος, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη γιορτή στον ελλαδικό χώρο, ήταν η μεγάλη γιορτή της Κοινότητας και της Μητριαρχίας.

Είναι η ημέρα που η κοινότητα επανασυνδέεται. (Ενώ Πάσχα και Χριστούγεννα είναι οι γιορτές της «οικογένειας»). Είναι η ημέρα της επιστροφής και της επανένωσης. Μέσα στη περίοδο όπου παραδοσιακά ο κύκλος των αγροτικών και κτηνοτροφικών εργασιών ήταν στο ναδίρ, μέσα στη περίοδο του καλοκαιριού όπου οι ξενιτεμένοι και οι νομάδες επέστρεφαν. (Στη σύγχρονη εκδοχή, η περίοδος με τις θερινές άδειες). Η Κοινότητα (παν)-(ηγυρίζει). Και ένας ολόκληρος πολιτιστικός, γεωγραφικός χώρος ενώνεται, μέσω του ταυτόσημου Χρόνου, και στο Χώρο και στη Συνείδηση.

Πολιτικά αποκαΐδια

του Νίκου Ιγγλέση

 

Του Νίκου Ιγγλέση

 https://greekattack.wordpress.com

             Κυβέρνηση και αντιπολίτευση τσακώνονται πάνω στις στάχτες  της Ελλάδας ποιος μπορεί να κάνει καλύτερη πρόβλεψη των πυρκαγιών ή ποιος μπορεί να επιτύχει καλύτερα συντονισμό πυρόσβεσης. Για την ουσία του προβλήματος, δηλαδή για τα πυροσβεστικά μέσα, ιδιαίτερα τα εναέρια, κανένας δε λέει κουβέντα.

Η χώρα μας διαθέτει, τυπικά, 18 αεροσκάφη Canadair, από αυτά τα 11 είναι CL-215 ηλικίας περίπου 40 ετών και τα 7 είναι CL-415 νεότερης ηλικίας περίπου 15 ετών. Από το σύνολο αυτό στις τελευταίες πυρκαγιές, του Αυγούστου, μπορούσαν  να επιχειρήσουν μόνο 6 αεροσκάφη. Τα υπόλοιπα βρίσκονταν σε συντήρηση ή μακροχρόνια επισκευή.

Γιατί κανείς από τους πολιτικούς που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια δε σκέφτηκε να αγοράσουμε π.χ. 40 έως 50 Canadair, ώστε να «βομβαρδίζουμε»  ανελέητα και συνεχώς  κάθε μέτωπο πυρκαγιάς; Σημειώνουμε ότι κάθε ρίψη ενός Canadair είναι 6 τόνοι νερού.

Εναλλακτικά και συμπληρωματικά θα μπορούσαμε να είχαμε αγοράσει και μια δεκάδα του μεγαλύτερου αμφίβιου πυροσβεστικού, του ρωσικού Be-200 που ρίχνει διπλάσια ποσότητα νερού από ένα Canadair, δηλαδή, 12 τόνους νερού.

Το μέλλον του ελληνικού προτεκτοράτου

Του Βασίλη Βιλιάρδου

.

.

Mε μηδενικές προοπτικές εγχώριας ανάπτυξης, με ελλειμματικούς Θεσμούς και με ανεπαρκή πολιτική ηγεσία, καθώς επίσης έχοντας μετατραπεί σε γερμανική αποικία, το θέμα που οφείλει να μας απασχολεί είναι το πώς θα μας συμπεριφερθούν οι Γερμανοί – αφού μη αντιδρώντας έχουμε αποδεχθεί τη μοίρα μας.  

.

Άποψη

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα πρέπει κανείς να ασχολείται με την κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου και ρεαλιστικού «ισολογισμού», έτσι ώστε να καταλαβαίνει πού ακριβώς βρίσκεται. Στα πλαίσια αυτά, η Ελλάδα σήμερα έχει ένα δημόσιο χρέος της τάξης των 325 δις € ή στο 184% ενός ΑΕΠ ύψους περί τα 176 δις € – το οποίο μπορεί μεν να εξυπηρετείται λόγω της ρύθμισης του, αλλά εμποδίζει εάν δεν αποκλείει εντελώς την ανάπτυξη της οικονομίας της.

Η αιτία είναι το ότι, μετά από οκτώ χρόνια βίαιης και πολύ βαθιάς ύφεσης, η μοναδική δυνατότητα ανάπτυξης είναι η διεξαγωγή δημοσίων επενδύσεων, οι οποίες ουσιαστικά αποκλείονται από το ύψος του δημοσίου χρέους – ενώ χωρίς ανάπτυξη είναι αδύνατη η έξοδος της χώρας από την κρίση, με δικά της μέσα. Η Ελλάδα έχει βέβαια δημοσιονομικά πλεονάσματα 0,7% στον προϋπολογισμό της (2016), τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αλλά δεν αρκούν, ενώ οι πιστωτές της δεν το επιτρέπουν – ενώ μετά το PSI και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, όπου δολοφονήθηκε η τελευταία ελπίδα των Ελλήνων, είναι έρμαιο των διαθέσεων της, έχοντας υποθηκεύσει τα πάντα και σπαταλώντας ανεύθυνα όλα της τα διαπραγματευτικά χαρτιά.