του Βαγγέλη Γεωργίου
Συνήθως τα «Σαν σήμερα» είναι διεκπεραιωτικά, σύντομα. Ξεκινάνε κάπως έτσι: “Γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1929 και ήρθε πολλές φορές αντιμέτωπος με τον θάνατο. Δύο απόπειρες αυτοκτονίας στα 12 του, μια βομβιστική επίθεση ακόμα και μαχαίρωμα στο στήθος, ώσπου το 1968 θα υπέκυπτε από μια εύστοχη βολή καραμπίνας στο Τεννεσί. Ο πάστορας Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κτλ. κτλ…». Τα «Σαν Σήμερα» λένε όμως πάντα τα γνωστά.
Οπωσδήποτε οι ΗΠΑ του 2018 δεν είναι αυτές του 1918 ή του 1968 και το τρέξιμο που έριξε ο μαύρος πάστορας έπαιξε καταλυτικό ρόλο σε αυτό. Το ίδιο συμβαίνει και με τον άλλο «πυλώνα» της Δύσης, την Ευρώπη.
Τα ευρωπαϊκά κράτη καταφέρανε πολλές εσωτερικές κατακτήσεις μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα. Την περίοδο που έδρασε ο Λούθερ Κίνγκ στις ΗΠΑ και μετά, η κατάκτηση αυτή στην Ευρώπη θεσμίστηκε με τον «Ύμνο στη Χαρά» του Μπετόβεν, με έναν συμβολισμό με μερικά κίτρινα αστέρια σε μπλε φόντο και μια δαιδαλώδη διακυβέρνηση που «ανταποκρίνεται στις σύγχρονες παγκοσμιοποιημένες συνθήκες».
Οι ΗΠΑ της εποχής του Κινγκ, ένα σχετικά καινούργιο κράτος, εξελίχθηκε σε υπερδύναμη αφήνοντας όμως χαοτικά κενά στην κοινωνική ολοκλήρωση, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και η αντιμετώπιση του «διαφορετικού».
Ο υπουργός Εξωτερικών Ντίν Άτσεσον φώναζε για τον κίνδυνο που ελλόχευε σε αυτές τις φυλετικές διακρίσεις για την μάχη κατά του σοβιετικού κομμουνισμού. Σε εκείνη λοιπόν την Αμερική δούλεψε ο πάστορας, αλλά αν ζούσε σήμερα και γύριζε απ’ άκρη σε άκρη όλη την Ευρώπη, όπως έκανε και τότε στις ΗΠΑ, τι θα έβλεπε; Ποιες κατακτήσεις της Ευρώπης δοκιμάστηκαν τη χρονιά που πέρασε;